|
Hetero verhalen // Sex In De Kerk
In een stil, afgelegen dorpje staat een mooie kerk, met een bouwstijl die kenmerken van diverse bouwstijlen vertoont. Het dorpje ligt in een vallei, vlak naast een grote donderende waterval. Met donderend geruis stort het water zich omlaag, de hele omgeving, het dorp inclusief, hullend in een rustgevende achtergrond van geluid.
Bij de waterval zit een meisje, duidelijk te genieten van dit spel der krachten, die krachten waar ze zo enorm van kan genieten. Ze droomt van die krachten, en hoopt dat ze eens bij haar tot leven zullen komen. Dan hoort ze onder in het dorp de kerkklokken luiden. Ze kan maar niet wennen aan die rare kerkelijke gewoontes. Maar haar dromen zijn verstoord, ze besluit naar het dorp te gaan. Dan ziet ze dat een mooie jongen de kerk binnengaat, en opeens wil ze ook de kerk in.
Door een donkere, koele hal moet je gaan om de kerk binnen te komen. De jongen staat in die hal, ze kijken elkaar aan, en het goddelijk vuur lijkt toe te slaan. Het meisje kijkt de jongen vragend aan, de jongen knikt, en ze gaan samen naar binnen. Ze lopen samen naar voren, alleen op de voorste rij is nog plaats. Ze gaan naast elkaar zitten, en volgen de dienst. Terwijl de pastoor mea culpa, mea culpa staat te roepen, pakt het meisje de hand van de jongen, ze knijpen in elkaars hand. De dienst zegt haar niet veel, en ook de betekenis van kreten als thea culpa ontgaan haar. De jongen legt zijn hand stiekem op haar been, zo dat niemand dat ziet. Baldadig stopt het meisje haar hand in de royale broekzak van de jongen.
Via de broekzak speelt ze met het been van de jongen, en voelt dat er een flink gat in zit. Stiekem kruipt ze met haar hand door dat gat, heel stil zittend zodat niemand het in de gaten heeft, terwijl de pastoor nu weer andere latijnse kreten uitslaakt. Wat spreekt die man zijn talen goed! Nu is haar hand door het gat in de broekzak, en ze voelt een kanjer van een erectie, zo overweldigend dat ze er een vuurrode kleur van krijgt. De jongen trouwens ook, maar hij geeft geen krimp. Toch voel je aan hem dat hij ervan geniet. Wanneer de pastoor ten slotte de spreuk 'ite, missa est', brult de jongen het antwoord 'deo gratias' mee, onder een forse ontlading. Hij trekt de hand van het meisje weg, en rent naar buiten. Ook de andere mensen gaan naar buiten, het meisje volgt als laatste, nog een beetje beduusd.
Buiten op het kerkplein ziet ze hem staan, ze gaat naar hem toe. Met een licht verwijt in zijn stem vertelt de jongen dat het orgasme al moeilijk ligt voor de kerk, maar wanneer het in het kerkgebouw gebeurt er sprake is van een doodzonde. En die moet je zo snel mogelijk biechten! Ze gaan terug in de uitgestorven kerk. De geestelijke zit al te wachten, en aarzelend gaat het meisje door het gordijntje de biechtstoel in, en knielt op het bankje. 'Allez madam, vertel mij van uw zonden', opent de geestelijke het gesprek. Ze aarzelt, ze kent dit niet en is in de war. De geestelijke, met zijn handen onder zijn pij, vertelt dat je kunt zondigen in daad maar ook via gedachten. Ze vertelt wat er tijdens de dienst is gebeurd, en merkt dat de geestelijke onrustig is met zijn handen. De geestelijke geeft als straf een uitgebreid gebed op, en zegt dat hij even weg moet, ook even snel biechten...
Terwijl ze daar zit komt de jongen zachtjes binnen, en knielt achter het meisje. Zoals het meisje daar knielt, die prachtige bollende billen, hij vindt het niet erg dat hij nog een vreselijke zonde zal begaan, en laat zijn handen gaan waar ze als door een niet te verbreken betovering naartoe getrokken worden: de billen van het meisje. Wat lekker rond, wat heerlijk zacht, dit is de hemel op aarde. Het mini-rokje van het meisje, die rokjes waar hij toch altijd al zo wild van wordt, hij schuift het omhoog, het meisje heeft geen slipje aan. De jongen wordt steeds wilder, het meisje beëindigt op dat moment haar gebed. Het meisje draait zich om, en samen drijven ze weg op de golven van genot, in die half duistere omgeving van het biechthokje. Dan komt de geestelijke weer terug, de jongen duikt snel weg, en kruipt onder het gordijn naar buiten. Zo, zegt de geestelijke, dan zijn je zonden nu vergeven. En zorg dat je ook geen zondige gedachten meer hebt, een meisje moet zedig zijn! Samen met de jongen wandelt ze de kerk uit, ze gaan naar de waterval, waar ze die nacht zullen blijven, steeds maar weer herhalend waar ze die dag aan begonnen zijn.
|
|
Eerste keer
Score van dit verhaal :
