|
Hetero verhalen // Rob - 13
Jasmijn kan het allemaal nog niet goed bevatten zodra ze haar ogen opent, naast haar ligt Rob nog vredig te slapen, de ring aan haar vinger is echter het bewijs dat ze het allemaal niet heeft gedroomd. Alsof Rob het merkt dat ze wakker is, opent hij zijn ogen en zegt; het is echt lieverd, ik heb je echt gevraagd mijn vrouw te worden. Glimlachend draait ze haar hoofd naar hem toe, je weet ook precies wat ik denk. Hoe zullen de anderen op dit nieuws reageren? Denk uitbundig, lacht Rob.
Uitbundig, hoe bedoel je dat precies, weten ze er al van dan? Ja, Jasmijn, sommige onder ons zijn er al van op de hoogte, maar het was altijd spannend wat je zou antwoorden, voor hetzelfde had je nee, kunnen zeggen op mijn aanzoek. Ik en nee, zeggen antwoord Jasmijn, Rob je bent echt mijn prins op het witte paard, alleen ik had het nooit verwacht, zeker niet omdat nou je huwelijk met Anja, was en ging niet bepaald over rozen. Nee, dat is inderdaad waar Jasmijn, maar ik heb nu hele andere gevoelens, qua liefde en tederheid ten opzichte van jou als wat ik destijds had bij Anja. Ook zij gunt met opnieuw geluk, zeker nu zij ook gelukkig is met haar Dave. Met blosjes op haar wangen, wat haar uiterst goed staat kijkt Jasmijn haar prins op het witte paard aan.
Haar teder tegen zich aantrekkend, fluistert hij, we moeten alleen nog wel een datum prikken, wanneer ik je echt als mijn vrouw kan noemen. Uiteraard komt er een groot feest bij met alle toeters en bellen eraan. Het lijkt me onderhand ook tijd worden om jouw familie te leren kennen. Hahaha...dat is waar, mijn broer zal verrast zijn, hij heeft altijd gezegd, Jasmijn die trouwt niet, daar heeft ze het veel te druk voor.
Een broer, antwoord Rob verrast, hoeveel ouder is je broer dan Jasmijn? We schelen drie jaar, Edwin en ik, maar Bn en ik schelen zes jaar. Bn, vraagt Rob nieuwsgierig, ja mijn andere broer. Hij heet officieel Bernard, maar dat vindt hij een bekakte naam, dus heeft hij het afgekort tot Bn. Ohhh...zo te horen jongens met een gebruiksaanwijzing. Ha, opnieuw begint Jasmijn te lachen, ze hebben inderdaad wel een gebruiksaanwijzing, ja. Heb ook nog een zusje onder mij, zij is twee jaar jonger dan ik. Joh, zegt Rob, dus je komt zelf ook niet bepaald uit een klein gezin. Nee, inderdaad lieverd, daarin heb je helemaal gelijk.
Tot zijn eigen volle verbazing, komt hij tot het besef dat Jasmijn veel van hem weet, maar hij eigenlijk nog maar heel weinig van haar, dit blijkt maar weer doordat ze twee broers heeft en nog een zusje. Zijn je beide ouders ook nog in leven, vraagt hij nieuwsgierig verder. Helaas niet, antwoord Jasmijn, mijn moeder is helaas heen gegaan. Zij heeft,... even is het stil voordat Jasmijn verder spreekt, blijkbaar is het nog steeds een moeilijk onderwerp denkt Rob, of het is nog niet zolang geleden gebeurd. Zij leerde een andere man kennen via haar werk, iemand waarbij ze zich meer op haar gemak voelde, vrouwelijker kon zijn als bij mijn vader. Destijds toen mijn vader er achter kwam, hij was woedend, hij heeft mijn moeder zonder pardoes op straat gezet. Daarop is zij vervolgens naar de man toegegaan waarop zij verliefd was, maar bij zijn huis aangekomen bleek hij echter net zoals zij getrouwd te zijn, iets waarin zij wel eerlijk in was geweest, maar hij blijkbaar niet. De vrouw, was verbaasd, had haar man gevraagd of hij mijn moeder kende, maar hij had gedaan of dat hij haar nog nooit had gezien. Mijn moeder is toen terug in haar auto gestapt, om vervolgens naar haar ouders te rijden, alleen is ze daar nooit aangekomen. Midden in de nacht, ik weet het nog goed, werden wij opgeschrikt doordat er iemand hard stond te bonzen bij ons aan de voordeur. Mijn vader woedend natuurlijk, kwam net als wij allemaal zijn bed uitgestapt. Bij het openen van de voordeur, stonden daar echter agenten.
Rob hoort Jasmijn haar verhaal aan, haar moeder verliefd op een andere man, in feite door bedrogen, was natuurlijk geschokt achter het stuur van haar auto gekropen. Verdriet had haar verblind denkt Rob, waarschijnlijk zal ze een ongeluk hebben gekregen. Niet op de zaken vooruit te lopen, luistert Rob weer aandachtig naar wat zijn verloofde verteld.
Agenten, vraagt Rob voorzichtig, aangezien Jasmijn weer even is stil gevallen. Ja, ze waren met twee man, kan ik me nog goed herinneren. Aangezien mijn vader wist dat wij op de trap stonden te kijken wie ons midden in de nacht zo bruut wakker had gemaakt, ging het gesprek op gedempte toon verder. De agenten kwamen echter binnen, mijn vader begeleide hen naar de woonkamer. Hij zei tegen ons, komen jullie ook maar binnen. Jullie zijn nu toch wakker. De agenten keken verbaasd naar, ons hoe we alle vier in onze pyjama de kamer binnen liepen. De ene man, schudde zijn hoofd en de andere zijn collega bekeek hem geschokt, toen begon de agent te vertellen over mama, waar ze haar hadden gevonden. Dat kan niet, hadden Edwin en Bn uitgeroepen, waarnaar ze huilend de kamer hadden verlaten. Roos en ik bleven stil op de bank zitten terwijl de agenten tegen mijn vader op gedemte toon verder gingen. Roos en ik hadden toen ook stilletjes de kamer verlaten. Boven...weer is het even stil voordat Jasmijn verder gaat met haar verhaal, boven begint ze weer, zat Edwin op de bovenste trede van de trap, Bn, was ik geen velden of wegen te bekennen. Edwin, zei tegen mij, ze liegen, het kan mama niet zijn, mama ging naar opa en oma. Ze is toch bij opa en oma Jasmijn? Ik wist niet wat ik daarop moest antwoorden, ik had die dag eerder de ruzie meegekregen tussen mijn ouders, dus ik wist het gewoon niet. Mijn broer aankijkend vroeg ik hem waar Bn was, in zijn kamer had hij geantwoord, hij is opa aan het bellen. Ik was zeventien toen het gebeurde, Edwin twintig en Bn drieentwintig en Roos niet te vergeten vijftien.
Roos en ik we wisten beiden dat het niet goed ging tussen onze ouders, vele ruzies en scheldpartijen dikwijls in de avond als wij op onze kamers waren, maar we hadden nooit verwacht dat mama, nou ehh...dat ze vreemd ging met een andere man. Jeetje Jasmijn, wat erg voor je om er op die manier achter te komen. Ja en nee, antwoord Jasmijn, mijn vader was laks, hij nam alles als vanzelfsprekend aan, kon nooit een complimentje vanaf, altijd maar van alles verwachten, maar zelf nooit eens met een vriendelijk gebaar haar tegemoet komen. Ergens hadden Roos en ik het wel verwacht, mijn moeder ze hunkerde ook naar liefde en aandacht, alleen ja ze kwam de verkeerde tegen.
Bn had uiteindelijk opa te pakken gekregen, die samen met oma binnen een half uur bij ons op de stoep stonden, wij zijn toen met zijn allen naar het mortuarium gegaan, om te kijken of het echt om onze moeder ging. Ze was het, ging Jasmijn verder, ze lag er vredig bij, of dat de mensen dat daar hadden gedaan, of dat ze zelf zo is heen gegaan, dat weet ik niet, heb er geen nare dromen van gehad in ieder geval. Het enige, wat bij ons hard op ons dak viel, was dat ze vier maanden zwanger bleek te zijn. Mijn vader, schreeuwde gelijk dat het van haar minnaar was. Uiteraard bleek dit achteraf niet zo te zijn, na het verrichten van een sectie, werd vastgesteld dat mijn vader, de vader was van de ongeboren babies. Babies, meervoud een tweeling? Nee, ze was zwanger van een drieling. Jeetje, Jasmijn, dat moet wel heel zwaar zijn geweest voor jullie allemaal. Ja, dat was geen leuke tijd. Anders hadden we nog twee broertjes en een zusje kunnen verwelkomen in de familie, maar het lot heeft anders beslist.
We gingen niet één persoon afgeven, maar wel vier. Dat kwam hard aan ook bij mijn vader, die altijd maar alles vanzelf sprekend beschouwde. Vanaf dat moment dat die agenten bij ons binnen zijn geweest, is hij echt een vader geweest, hij werd meer betrokken bij ons, met wat we deden op school onze prestaties, onze doelen. Hij moest ook wel, aangezien hij de volle verantwoordelijkheid nu moest dragen. Hij kon het niet meer overlaten aan mijn moeder, aangezien ze er niet meer was. Jeetje Jasmijn, waarom heb je dit niet eerder verteld? Heb er nog niet echt de kans voor gekregen, schat, maar ik ben wel blij, dat ik het nu met je kan delen, het heeft me toch een beetje te persoon gemaakt die ik nu ben. Ja, dat snap ik heel goed, ineen klap wordt je volwassen.
Ja, ineen klap ja, zal ik verder vertellen, of vindt je het voor nu wel even genoeg? Je, mag me alles vertellen, zegt Rob, maar alleen als jij je er prettig bij voelt. Ja, eigenlijk wel, het doet me goed, zegt ze zachtjes. Haar in zijn armen nemend, haar de warmte gevend van zijn lichaam begint ze verder met haar levenswijze te vertellen, die in één klap veranderde.
Bn, die kon het niet aan, ineens waren daar regels die mijn vader hanteerde, hij ging dan ook vrij vlug na de begrafenis van mijn moeder op kamers. Iets waar ik hem dankbaar voor ben, maar dat komt later. Edwin, bleef bij ons bij Roos en mij, terwijl hij net als Bn, ook op kamers had kunnen gaan. Het leek wel of hij een oogje op ons wilde houden, zijn kleine zusjes. De lieverd. Mijn vader, begon meer te werken, hij moest immers nu voor alle kosten opdraaien, dit zorgde natuurlijk weer voor bepaalde spanningen thuis. Een niet echt leuke tijd, zeker omdat wij Roos en ik lekker aan het pubberen waren. Mijn vader kon het niet aan, de druk om alles rond te breien, werden hem te veel en hij kreeg een burn out. Hierdoor was hij dagen thuis, verslofde het huishouden en uiteindelijk zag hij zijn uitweg in de fles. De drank, hielp hem de dag door te komen, maar verwoestte gelijktijdig onze levens. De drank maakte hem kapot, maar ook ons, meerdere malen is Bn, ons komen halen om een weekend door te brengen bij zijn mede studenten waarmee hij samenwoonde. Iedereen is daar altijd lief geweest voor ons. Niet zoals je weleens hoort van die gekke verhalen op tv. Hier was het netjes, werd alles via een werkrooster bijgehouden en werd er iedere avond netjes gekookt. Er kwam een kamer vrij die gelijk in beslag werd genomen door Edwin, ook hij kon het niet meer aan thuis. Zodoende zaten Roos en ik opgescheept met een vader die negen van de tien keer bezopen op de bank lag.
Uiteindelijk heb ik me ook ingeschreven bij een studenten vereniging, maar de wachtlijst voor een kamer was ontelbaar lang, dit zou nog jaren duren. Bn en Edwin, hadden uiteindelijk overlegd met hun mede bewoners, dat ze de zolder verdieping om zouden bouwen tot twee aparte kamers. Roos en ik zouden daar dan ook intrekken. Zo gebeurde het ook, mijn vader aan zijn lot overlatend, waren we binnen twee jaar ook weg. In het weekend gingen Edwin en ik altijd één dag kijken bij onze vader, dit was of de zondag of de zaterdag. Bn en Roos hadden er geen behoefte aan, maar wij we konden het niet over ons hart verkrijgen om hem aan zijn lot over te laten.
Ik weet nog goed, het was ouderjaarsavond, snel zouden Edwin en ik even langs pa gaan om te kijken of alles goed bij hem ging. Het huis was donker toen we binnen kwamen en de stank van alcohol was ondraaglijk. Na de lichten te hebben aangedaan, vonden we hem voor de bank op de grond. Hoe lang hij daar al lag weten we niet, maar meer dan één dag was wel duidelijk. Hij had in zijn broek gepiest want de overweldigende stank van urine konden we goed ruiken. Edwin keek mij aan, zo was het genoeg dit kon niet langer. Hier moest een einde aan komen. We hebben hem met ons tweeën naar boven getild en onder de koude douche gezet met zijn kleren en al. Hij schreeuwde moord en brand, of we gek waren geworden, hem zo te behandelen. We deden net of we hem niet hoorden. Edwin bleef bij hem terwijl ik terug naar beneden ging.
Ik ben gaan schoonmaken, nadat ik eerst Bn en Roos had gebeld die waren binnen no time bij ons, met ook onze andere mede bewoners. Ze kwamen allemaal mee helpen en dat op oudejaarsavond, geweldig gewoon. Het huis hebben we van boven tot onder helemaal schoongemaakt. Het was nodig ook, het was er zo vies. Nadat we onze mede bewoners hadden bedankt, is Bn gaan bellen naar instellingen, we konden hem zo niet achterlaten. Ook al is dat erg moeilijk op oudejaarsavond is het hem toch gelukt. Edwin en hij hebben hem aangekleed en binnen twee uur werd hij opgehaald met een busje en vervoerd naar een afkick kliniek.
Hij heeft daar drie maanden gezeten, toen kwam hij weer thuis. Hij schaamde zich vreselijk, ten opzichte van ons, hoe we hem hadden aangetroffen. Sinds die tijd heeft hij geen druppel alcohol meer aangeraakt. Ook heeft hij een nieuwe vrouw leren kennen, met wie hij nu samen woont. Hij is compleet veranderd, iets wat we niet voor mogelijk hadden gehouden, maar hij is nadat hij in een bodemloze put is gevallen er toch weer helemaal uitgekomen. Toch gaat op de dag van vandaag, de communicatie nog niet zoals deze hoort te zijn, het is niet gemakkelijk, voor mijn vader, maar ook voor ons niet. Er is teveel gebeurd, zeg maar.
Jeetje Jasmijn, wat erg voor jullie allemaal. Dit had ik nooit verwacht zoiets te horen, zo zie je maar, dat achter iedere deur niet alles over rozen gaat. Ha, zo is het maar net Rob. De communicatie tussen mijn zusje en broers en mij is buiten gewoon goed, ieder jaar gaan we rond de kerst altijd naar het graf van mijn moeder en onze broertjes en zusje. Sinds twee jaar gaat mijn vader ook mee, iets wat wij erg waarderen. Misschien wil jij dit jaar ook mee, vraagt ze voorzichtig.
Rob is ontroerd door haar vraag, het zou me een hele eer zijn, als ik mee zou mogen zegt hij tegen haar, zijn armen steviger om haar heen slaand, slaakt Jasmijn een diepe zucht. Het is bijzonder dat je me dit hebt willen vertellen Jasmijn. Het is voor mij ook wel een opluchting, zegt ze zacht, maar het is niet iets waar ik trots op ben. Niet wat ik gelijk zo maar even kan vertellen. Nee, dat begrijp ik, dat begrijp ik heel goed.
En je broers en zussen, zijn die getrouwd, samenwonend? Hahaha, ja Bn is getrouwd, Edwin woont samen en Roos ja, die scharrelt van de één na de ander. Momenteel heeft ze niemand geloof ik, maar dat kan ook alweer veranderd zijn. Weten ze van mij, vraagt hij nieuwsgierig. Ja, antwoord Jasmijn, ik heb ze wel verteld, dat ik een man heb ontmoet, die... Nou, antwoord Rob, die...? Die heel bijzonder voor mij is, waar ik mijn leven wel mee wil delen tot ik oud en rimpelig ben. Heb je dat tegen ze gezegd, vraagt hij nieuwsgierig. Ja, en zoals verwacht, Bn geloofde er niks van, Edwin wel en die vertelde ook, wanneer gaan we deze bijzondere man ontmoeten? Binnenkort, had ik daarop geantwoord. Hahaha...dan kan je, je oudste broer toch echt laten zien, dat het menens is, zeker nu je ja hebt gezegd, om mijn vrouw te worden. Ja, hij zal het echt moeten zien, dan pas zal hij het geloven.
Haar een kus gevend op haar mond, fluistert hij even later, hou verschrikkelijk veel van je Jasmijn, zal er alles aan doen om je gelukkig te maken. Hou ook van jou Rob, antwoord ze terug, zal er ook alles aan doen om jou gelukkig te maken. Dat doe je al schatje, dat doe je al.
Extra tegen hem aankruipend, slaat ze haar armen rond zijn borst en vlijt ze zich er vervolgens op neer. Het kloppen van zijn hart, maakt haar rustig, zo rustig zelfs dat ze al weer snel in slaap valt.
Rob ligt, wakker hij hoort aan de ademhaling van Jasmijn dat ze in slaap in gevallen, met zijn vrije hand streelt hij haar rug. Hij denkt na over wat ze hem net heeft verteld allemaal, het moet geen pretje zijn geweest. Zeker niet nadat haar vader de drank nog als enige uitweg zag. Toch kan hij het wel enigszins begrijpen, het is niet goed te praten wat de beste man heeft gedaan, maar als je alles op je af ziet komen kan je er makkelijk onder bezwijken en er aan onder door gaan. Bij hem is dit dan niet zo gegaan, maar ook hij heeft zijn moeilijke momenten gekend, nadat Anja bij hem weg was gegaan. Alhoewel hij nooit de behoefte heeft gehad om naar de drank te grijpen, kan hij zich wel enigszins voorstellen, dat sommige die nog als enige uitweg zien.
Toch is hij ook blij dat de manier waarop Jasmijn zich heeft ontwikkeld, zij hierdoor niet in dezelfde gewoonte is gevallen als haar vader, voor hetzelfde geldt had zij, zijn pad als jonge tiener kunnen volgen. Godzijdank heeft ze dat niet gedaan, is ze nu de vrouw geworden, op wie hij stapelverliefd is en die gelukkig ook zijn vrouw gaat worden. Met een glimlach rond zijn lippen sluit hij zijn ogen en valt hij weg in een diepe slaap.
|
|
Eerste keer
Score van dit verhaal :
