Categorieën:
Geavanceerd zoeken
- Sexdating
- Advertenties geile vrouwen
- Op zoek naar affaire?
- Beetje vreemdgaan
Amateur Sex Op Even Flirten
Sexverhalen.startkabel.nl
Sexverhalen
Sexverhalen.2link.be
|
|
|
|
|
|
Lesbienne verhalen // Regina deel 19 Afscheid
Afscheid
De meiden waren nog mooi op tijd in het kantoor en gingen alvast thee zetten. Ondanks dat ze net hadden ontbeten, was thee tijdens een bespreking traditie geworden. Niet teveel officieel gedoe, maar de tijd nemen om alles door te nemen, zonder gestoord te worden.
Op een of andere manier vond Tamara het ook best prettig en soms nam ze haar dochtertje mee, die dan even in de box kon spelen of doorslapen.
“Ik heb Monique ook gevraagd of ze zin had om te komen, want dit is ook leerzaam voor haar”, zei Regina tegen Marlies en Tamara, die net de trap op kwam lopen. Twee tellen later kwam die ook binnen en na wat gebabbeld te hebben, werd de thee ingeschonken en pakten ze de administratie er bij.
Ze waren bijna drie kwartier bezig, toen Miranda boven kwam, samen met de moeder van Marlies. “Mag ze kijken hoe jullie vergaderen?”, vroeg ze aan Regina en Marlies. “Ik heb gezegd dat het beter was niet iedereen hier bij te laten zitten, maar ze heeft beloofd zich niet met de vergadering te zullen bemoeien.”
Regina en Marlies keken elkaar even aan en ze vonden het ook wel lief dat de ouders van Marlies wouden zien hoe ze werkte. Dat vinden alle ouders leuk en zo besloten ze om haar vader ook op te halen. Miranda bood aan om dat te doen en zij en Sofie wouden al beneden blijven, maar Regina vond dat iedereen er dan maar bij moest. “Dat kan helemaal niet, Gien”, lachte Marlies.” Zoveel Smurfen passen niet in deze paddenstoel.”
Regina besloot maar niets te zeggen over ‘paddenstoelen’ en ze wachtten tot iedereen er was. “Nou, dit is wel uniek”, begon Regina. “Een paar jaar geleden zat ik hier met Miranda en soms Sofie, maar ik denk dat we voortaan maar in de Smurfenzaal van Marlies moeten vergaderen. Eh, tja, dit is ons vergadermomentje en vanwege de feestdagen doen we het nu even. We lopen alle resultaten van de afgelopen week na en bespreken de planning, fouten, klachten, verbeteringen, reparaties, opleidingen..”
Ze ging weer door met hun agendapunt waar ze gebleven waren voordat ze gestoord werden. Marlies baalde wel een beetje, maar ze had er ook wel begrip voor. In ieder geval hadden ze Miranda gevraagd en die had het ook netjes gevraagd. Regina begon over het zwembad, wat door de snel invallende winter vertraging had opgelopen. “Het goede nieuws is dat ze de bak voor het bad gewoon binnen klaarmaken en zodra het weer het toelaat en de grond niet meer bevroren is, kunnen ze snel graven. Alles is opgemeten en de bouwvergunning is ook rond.” Ze vroeg of daar nog vragen over waren en aangezien die er niet waren, kreeg Marlies het woord.
Ze liet de resultaten van de vergaderzalen zien en ze waren de afgelopen week iedere dag bezet. “Drie keer een eindejaarsvergadering overdag, één keer de Middenstandsvereniging overdag en een paar seminars van provinciale huisartsen”, meldde ze. “Verder helaas een annulering, maar die was te laat en mocht ook in rekening worden gebracht. Ze hadden meer aanmeldingen voor hun bijeenkomst dan gepland en de volgende keer willen ze graag twee volle dagen boeken en ik heb aangegeven dat ze in dat geval vijftien procent korting krijgen, indien het met volledige catering door ons is.
Ze wisten niet dat catering mogelijk was en het was de eerste keer bij ons, dus vandaar dat ik ze zo lekker wil maken om vaker bij ons te vergaderen”, zei ze en haar ouders stonden bijna met hun oren te klapperen. Hun dochter zo zakelijk, terwijl ze de afgelopen dagen alleen maar pret leek te maken met haar vriendin, die nu ook bloedserieus de vergadering leidde.
Miranda vermoedde dat de moeder van Marlies weer wat zou zeggen en ze schudde alvast met haar hoofd. “Niet mee bemoeien; dit is een serieuze vergadering. Er gaan tonnen om in dit bedrijf en door iedere week alles uitgebreid door te spreken, in plaats van maandelijks, kunnen ze direct ingrijpen als er iets niet goed is”, fluisterde ze.
“Dat was de vergadering van de bank?”, vroeg Regina en Marlies bevestigde dat. Ze zijn ook geïnteresseerd om dan hier te dineren, met als afsluiter naar de sauna.” Regina maakte wat aantekeningen en vroeg hoe die mensen op dat idee waren gekomen. Dat had ze niet eerder meegemaakt.
“Omdat ik ze dat heb aangeboden”, lachte Marlies olijk. “Op het laatste moment afzeggen, terwijl we dan iets anders hadden kunnen boeken, dan haal ik dat zo wel terug. En ik heb spontaan met meneer Hoeve gebeld, of zij nog mensen wisten die voordelig een zaal wouden huren.
Toen ik had uitgelegd wat de reden was, heeft hij zijn kaartclubje gebeld en die hadden wel interesse en ik heb ze deze keer de helft laten betalen.
Ze hebben hier hun kaartavondje gehouden en we hebben de hapjes gratis uitgedeeld, want dat wordt wel door de bank vergoed”, zei ze en nu was zelfs Regina sprakeloos. “Zit je op mijn baantje te azen, jongedame?”, lachte Regina en gooide met een knuffeltje wat ze van Marlies had gekregen.
“Je zegt toch zelf altijd dat je altijd alternatieven moet zoeken?”, zei Marlies, “Meneer Hoeve zei laatst al dat we moesten bellen als er wat was en dat heb ik gedaan. Hij vond het een prachtige oplossing en iedereen was zeer te spreken. Dus meneer Hoeve kreeg complimenten voor het uitzoeken van de locatie, want die man waar ze zouden kaarten heeft niet zoveel plek en zo kwam dit voor hun goed uit”, zei Marlies.
Nadat Tamara haar bevindingen had gedeeld, mocht Monique ook vertellen wat zij er van vond. “Tot mijn verbazing begin ik de baan als assistente steeds leuker te vinden. ’s Nachts werken was ik al gewend en de meisjes weten dat ik ook uit ervaring spreek als er problemen zijn. Doordat ik hier het langste ben, hebben ze geen moeite om mij als assistente te accepteren. Daar zag ik nog het meeste tegenop. En ik wil nog wat doorleren om te zien hoever ik kan komen”, zei ze en bedankte Regina voor de kansen.
“Dat is lief, maar je maakt het voor mij en Marlies een stuk makkelijker om een privé-leven te hebben. Binnenkort maar eens een ploegendienst draaien, dat we om de beurten een week overdag en een week nacht draaien.
Ik ben toch wel een nachtbraker en vind het altijd wel gezellig om hier en daar een praatje te maken en wat op te ruimen en zo”, zei Regina.
“Ja, anders wordt het nog een varkensstal”, lachte Marlies en gooide het knuffeltje weer terug.
“Tot zover mijn preek over een serieuze vergadering”, lachte Miranda. Dit is weer zo’n uniek moment waarvan je je afvraagt wie nou de boosdoener is” en ze keek Regina en Marlies even aan en knipoogde.
Regina zat nog hoofdschuddend te lachen en ze durfde Marlies niet aan te kijken, bang dat die een varken na zou doen. Dan zou ze het misschien echt in de broek doen van het lachen. Die gedachte maakte het er eigenlijk ook niet beter op. “Het is wel een gezellige boel bij jullie”, zei de vader van Marlies.
“Ja, Marlies, misschien moet je maar in een kooi afkoelen”, lachte Regina en ook Marlies had het niet meer. “Ik weet niet wat jullie gisteren gehad hebben”, zei Sofie, “maar daar wil ik ook wel wat van hebben.”
Regina’s make-up liep helemaal uit,wat bijna weer een opmerking van Sofie opleverde, over ‘Regina even doen’. Miranda stak daar een stokje voor en genoot van haar malle meisje, die inderdaad de hersenen van Marlies in een hogere versnelling had gezet. “Ik denk dat ik maar een advertentie op de kabelkrant ga plaatsen: ‘Te koop: twee slavinnetjes met leidinggevende functie. Chaos gegarandeerd’, grinnikte ze.
“Wat zal het dan stil worden zonder hun; dat zou ik echt niet leuk vinden”, zei Monique, die het ook serieus meende. Dat vonden ze lief en Regina en Marlies omhelsden haar. “Ja ho maar”, lachte Monique.
“Maar nu ik hier toch ben en de ouders van Marlies over een paar dagen naar huis gaan, lijkt het me toch een geschikt moment om het te vertellen”, zei Miranda en keek Regina even aan. “Regina heet al wat gehoord en ik zal even vertellen wat er gebeurd is. Om een lang verhaal kort te maken: de gemeente heeft een paar jaar geleden al ontdekt dat een gedeelte van het landgoed ooit ingepikt is door corrupte ambtenaren en we hebben een regeling getroffen die voor beide partijen rendabel is. Maar ze hebben ook nog ontdekt dat een paar ooms en tantes van mij lappen grond hier gekocht hadden, om later te verkopen om er huizen op te laten zetten. Het is wat ingewikkeld, maar op één na is er niemand die oproep van de gemeente heeft gereageerd en is er niemand die het kan claimen. Vanwege de corruptie moet men originele documenten hebben die bezit aan kunnen tonen.”
“Het blijkt dat een overgrootvader van mij geld aan de familie heeft geleend en de grond zou van hem worden als de lening niet afbetaald kon worden en/of als er gesjoemeld zou worden, wanneer er bijvoorbeeld winst niet met hem gedeeld zou worden. De contracten en een groot deel van de administratie is weer boven water en daaruit blijkt dat er nooit afbetaald is. Eén oom wel en zijn achterneef is met toestemming van ons gecompenseerd tegen de huidige waarde. Maar wij hebben nu dus de grond en omdat het nu blij de club hoort, is het veel meer waard. Ooit was dit het landgoed van Frits Philips; de man van de gloeilampen en scheerapparaten. Via speculanten en wat geheime transacties en wat al niet meer, is alles wat hier stond gesloopt. De grond is samen met wat er omheen lag, opgedeeld en verkocht via illegale kanalen. Dus mijn landgoed is nog groter en in één klap zijn we rijk en als we de grond zouden verkopen, zouden we de nieuwbouw van de club zo af kunnen betalen!”, zei Miranda opgewonden.
“Dus nu gaan jullie de schulden afbetalen?”, wou Marlies’ vader weten. “Nee, want dat is onverstandig”, sprak Regina. “Belastingtechnisch zijn schulden beter, want die kun je van de belasting aftrekken en zeker als je ook gaat investeren. Samen met wat mensen die verstand hebben van dit soort zaken, hebben we de grond aan de gemeente verpacht. Zij onderhouden het bos en omdat de gemeente ook niets met dat stuk heeft gedaan, maar wel onderhouden, hebben ze er niet aan verdiend. Het werd mij ook te lastig en als de gemeente kapitalen kwijt is, blijft er minder geld over voor andere dingen in de gemeente. Op mijn verzoek gaan ze investeren in een Blijf-van-mijn-lijfhuis. Meisjes die als slavin aangekocht zijn, en/of mishandeld worden en vrij willen zijn, kunnen daar naar toe en de gemeente koopt de Meester of Meesteres af. Het leek ons leuk om ze een kans te geven om bijvoorbeeld ook in de bediening te gaan werken, of iets anders, zoals in een winkel..”, zei ze en er was een doodse stilte gevallen.
Die malle Regina had ‘gewoon’ met de gemeente onderhandeld om de grond van het landgoed van de club te pachten en ook nog te laten investeren in toekomst voor ex-slavinnen. “Wat zijn jullie stil?”, vroeg Regina, die het niet als bijzonder beschouwde wat ze gedaan had, maar als een pittige, maar leuke onderhandeling. Marlies was natuurlijk nog trotser geworden op haar vriendin en vond het mooi dat Miranda het onderwerp had aangeroerd, terwijl haar ouders erbij waren. Nu konden ze zien wat voor geweldige schoondochter ze hadden.
“Ik ben nog niet helemaal klaar”, meldde Miranda, die zag dat de rest alweer aan de thee wou. “Wat Regina nog niet weet, is dat ik van de week mijn testament heb laten aanpassen. De extra grond staat nu officieel op naam van Regina en als haar wat overkomt; dan gaat het over op Marlies. Bovendien staat het wellness centre nu op naam van Marlies. Mocht mij wat overkomen, dan heeft Sofie de club, die, wanneer haar wat overkomt, ook overgaat op Regina. Als beloning voor het uitbreiden van de club, die zo succesvol is dat de schulden zomaar afgelost zijn. Dan weet ik dat Sofie geen zorgen meer heeft als ik er niet meer ben en dat geldt ook voor Regina en Marlies. Dat betekent eigenlijk dat ze nu vrij zijn”, zei Miranda, die het te kwaad kreeg en haar handen voor haar gezicht sloeg.
Opnieuw werd het doodstil in het kantoor. Niemand wist precies hoe te reageren. Het was de moeder van Marlies die Miranda omhelsde en troostte.
Sofie had nooit stilgestaan bij een situatie zoals Miranda had geschetst en ze begon ook te huilen, omdat ze na jaren van ellende een fijne vriendin had gevonden, die ook aan later dacht, zodat ze niet blut zou zijn als Miranda wegviel. Regina en Marlies vielen elkaar ook snikkend in de armen en daarna Miranda. “Eigenlijk had ik het later willen vertellen, maar omdat je moeder het over vrijkopen van jou had, leek het me beter nu maar te vertellen. Dan kunnen je ouders hopelijk met een gerust hart naar huis. Je bent zo lief en zorgzaam voor Regina en samen zijn jullie zo’n beetje de drijvende kracht achter de club en beloof me alsjeblieft nooit en echt nooit te veranderen. We hebben het Regina ook al een paar keer verteld: Jullie zijn misschien wel een mal duo, maar ik heb nog nooit zoveel gelachen als in die jaren dat ik Regina ken.
Samen met jou gekke streken uithalen en elkaar, èn ons, plagen is een hobby van Regina en het brengt weer wat leven in de brouwerij. Om het geld hoef ik het niet te doen, want mijn winkel draait goed en ik krijg ook een percentage van de omzet van de club, dus zorg ik liever dat het nu goed geregeld is, zodat jullie weten dat jullie vrij zijn”, snikte Miranda, terwijl ze Marlies aankeek.
“Maar ik ga helemaal niet weg!”, zei Regina verbaasd. “Ik heb het hier prima naar m’n zin met de Smurfjes en dan maakt het ook niets uit of ik slavin ben of vrij.” Marlies was het helemaal met haar vriendin eens. “Waar Regina gaat, ga ik ook, want belofte maakt schuld!”, zei ze en sloeg liefdevol ene arm om Regina heen. Miranda had het wel gehoopt, maar het was fijn om te horen dat de beide meisjes trouw aan de club bleven.
Toen iedereen weer wat bijgekomen was, gaf Miranda beide meisjes nog een dringend advies. “Om te voorkomen dat er later nog familie opduikt die een graantje mee willen pikken, nu de club zo groot en waardevol is, zou het beter zijn dat jullie een partnerschap vastleggen, zodat het zwart op wit staat dat jullie bij elkaar horen. Anders kunnen ze daar weer over vallen en staan jullie met lege handen”, zei ze. Regina en Marlies snapten het en besloten direct op de site van de gemeente een formulier in te vullen.
Miranda legde uit dat het testament ook ondertekend moest worden. “Dan kunnen ze later vingerafdrukken vergelijken. Jullie namen en vingerafdrukken staan er dan bij, wat fraude tegen gaat.”
De benodigde documenten werden ondertekend met een vingerafdruk en Miranda gaf aan dat de ouders het partnerschapsformulier als getuigen van Marlies konden ondertekenen. Zelf zou zij met Sofie als getuigen voor Regina optreden. “Als je andere getuigen wilt, kan dat gerust”, zei Miranda.
“Jullie zijn een soort ouders voor me, want jullie stonden altijd voor me klaar en hebben me met alles gesteund, dus ik zou niets liever willen dan het door jullie te laten bevestigen”, zei Regina.
Niemand had bezwaren en nadat ze goed hadden doorgesproken wat het allemaal inhield, sloten ze de vergadering en ze beleven nog even zitten voor een kop thee en om bij te komen van de emoties.
Uiteindelijk werd het Oudejaarsdag, wat met veel gezelligheid op de club werd gevierd. Regina en Marlies hadden een bordje op hun deur gehangen met de tekst ‘Buiten dienst’, omdat ze uit wouden slapen, waarbij Sofie de tekst stiekem had veranderd in ‘Buiten werking’.
Miranda en Sofie besloten niet zo laat op te staan en om later nog even een dutje te doen. De ouders van Marlies gingen nog even wandelen en praatten nog even met Monique, die gewoontegetrouw achter de receptie zat te studeren. “Laat Regina maar niet zien dat je op je vrije dag toch nog werkt”, hadden ze gezegd met een knipoog. Ze vonden het bijzonder dat ze zo fanatiek was. “Regina heeft me een mooie kans gegeven en juist doordat er geen druk op staat om ergens voor te moeten slagen, gaat het me juist beter af.
En ik wil haar niet in de steek laten, want ze werkt zelf zo hard, zonder te klagen en dan nog de relatie met Marlies onderhouden.”
“Zo kunnen we beiden regelmatigere werktijden hebben en als Regina goed uitgerust is, kan ze de club beter leiden en heeft ze ook meer tijd voor Marlies.
Dan zijn wij als Smurfjes ook blij en blije Smurfjes betekent tevreden klanten en dat is goed voor de club, wat weer goed is voor het personeel.
Regina steekt serieus niets in eigen zak; ze wil geen salaris en neemt gewoon een onkostenvergoeding. “Wat doet ze dan met dat geld?”, vroeg de vader van Marlies. “Ons trakteren op de bioscoop, ze organiseert af en toe een Meidenavond met hapjes, drankjes en een film, of ze koopt spontaan iets leuks voor iemand die ziek is of even een dipje heeft.”
Dat hadden de ouders van Marlies nooit gehoord. Monique gaf aan dat het echt zo was en zei ook dat Regina het juist leuk vond als ze geplaagd werd. “Zoals in het kantoortje laatst; of ik het nou ben, of Marlies: ze plaagt iedereen en wij mogen haar ook plagen. Ze wil ook niet gezien worden als directeur, maar gewoon als Regina, die toevallig heel slim is en daar de club mee wil helpen. En daarom vinden wij het ook leuk dat zij ons haar Smurfjes noemt. Het is liefkozend en een klein tikje plagerig bedoeld, omdat wij haar overal wel mee helpen. Dus ze hoeft echt geen medelijden wanneer ze geplaagd wordt. Voor U is het misschien vreemd, maar bij deze club is vreemd het nieuwe normaal.”
Ze bleef het leuk vinden dat de ouders van Marlies medelijden hadden met Regina, omdat iedereen maar gekke opmerkingen naar haar riep, terwijl ze wel de baas van de club was.
De moeder van Marlies besloot spontaan ontbijt op bed te brengen bij haar dochters (Regina begon ook al als dochter beschouwd te worden).
Voorzichtig keek ze om het hoekje van de slaapkamer, want ze had al gehoord dat de meisjes zeer gesteld waren op privacy en dat alleen Miranda en Sofie, of natuurlijk de dokter, hun mocht storen.
Zachtjes maakte ze de meisjes wakker, die het gelukkig heel lief vonden. Ook hadden ze allebeide een roos in een vaasje bij het ontbijt. Marlies vond dat geweldig lief van haar moeder. “Je zult me af en toe wel af moeten remmen, want wat je zelf al zei: ik heb je jaren moeten missen dan is het nu moeilijk om je privacy te geven. We zijn echt trots op jou en op Regina en ik hoop dat we elkaar vaker zullen zien”, zei haar moeder en liet de meiden verder met rust.
Het oude jaar werd in de gemeenschappelijke woonruimte van de meisjes uitgezeten en het werd een vrolijke boel, totdat Marlies haar vriendin aankeek, die de hint snapte. Ze wensten iedereen een goede nachtrust en liepen naar huis terug, met een tussenstop bij de kapel.
Daar zaten ze nog even te mijmeren en Marlies begon verdrietig te worden, omdat haar ouders weer vertrokken. Regina knuffelde haar even en nam haar toen mee naar huis en naar bed, waar ze lekker tegen elkaar aankropen.
“Had je op de slavinnenschool nog contact met ze gehad? Want jij meende toch dat zij onvindbaar waren?”, vroeg Regina.
“Toen ik nog klein was, hebben ze nog contact gehouden met de school en heel af en toe kreeg ik iets te horen, maar uiteindelijk wou de school dat niet meer en m’n ouders dachten dat het beter was dat ik dacht dat er wat gebeurd was of dat ze me niet meer wilden kennen. Dus het was wel een schok om ze weer te zien, maar ik was ook blij. Het voelde raar, maar ook vertrouwd.”
Regina troostte haar vriendin en vond dat het ook wel tijd was even weer alleen te zijn. “Het was een heftige week en het contact tussen jullie blijft vast wel goed. Als we binnenkort weer even tijd hebben, kunnen we wel een dagje of weekend naar je ouders toe”, fluisterde ze. “Een dag houden ze misschien nog vol, maar een weekend met twee varkentjes? Daar krijgen ze vast spijt van, denk je niet?”, grinnikte Marlies. Na wat kusjes over en weer, vielen ze in slaap.
De volgende dag gingen de ouders van Marlies aan het begin van de middag naar huis en het afscheid viel Marlies zwaar. “Weet je zeker dat je niet thuis wilt wonen?”, vroeg haar moeder half serieus, half voor de grap.
“Ik bèn thuis”, zei Marlies en gebaarde naar de club. “Dus jullie moeten toch wennen aan het feit dat ik mijn eigen leventje heb en het hier ontzettend naar m’n zin heb. Als jullie in de buurt zijn, mogen jullie gerust langskomen. De koffie staat altijd klaar.” Ook Regina begon hen te missen, want ze vermoedde dat het lieve mensen waren, die nu alleen moesten wennen aan het feit dat ze nu ook een schoondochter hadden gekregen. Toen de ouders van Marlies uit het zicht verdwenen waren, nam Miranda de meisjes èn Sofie mee naar de sauna. Daar werd nog even rustig gebabbeld om Marlies niet direct eenzaam te laten voelen.
Zo’n twee dagen daarna, was ze weer helemaal de oude. Ze had een lieve vriendin, ze had allemaal vriendinnen bij de club en haar ouders weer terug, met daarbij het feit dat zij nu officieel van Regina was. Dat de club en het wellness centre aan hun was overgedragen, was niet te bevatten.
Miranda had het allemaal goed uitgekiend en had ook het beste met de meisjes voor. Aan het einde van de week kregen ze een grote doos toegestuurd, die van de ouders van Marlies afkomstig was.
Hoewel Regina meestal de post afhandelde, vond ze dat dit pakket door Marlies moest worden geopend. Toen deze de doos eenmaal open gemaakt had en de brief las, keek ze Regina stomverbaasd aan en las de brief voor. Er stond in dat ze het fijn hadden gevonden bij de meiden te logeren en dat ze een aardigheidje voor alle meisjes hadden gekocht.
Marlies haalde het beschermende plastic weg en haalde er een doos met pluchen Smurfen tevoorschijn. Er zaten twee Smurfinnen bij, die voor Regina en Marlies waren. De andere, gewone Smurfen, waren voor alles meisjes van de club. Voor ieder meisje een Smurfje. Ze keken vertederend naar het cadeau en besloten een mooie bedankkaart terug te sturen. Het spreekt voor zich dat alle meisjes het cadeautje erg konden waarderen.
Hoe de toekomst er verder uit zou zien, was onbekend, maar Marlies voelde zich helemaal thuis bij de club en Regina was haar houvast. Een engeltje als een rots in de branding!
Einde.
|
|
De sex verhalen op deze site zijn van erotische aard en kunnen schokkend of kwetsend overkomen.
De sex verhalen zijn geschreven door de bezoekers. sex-verhalen.net is hier niet aansprakelijk voor.
Wanneer een verhaal te kwetsend of te schokkend is kunt u dit via email aan ons melden en zullen wij dit verhaal verwijderen.
Klik hier als je een kwetsend verhaal wilt laten verwijderen (vermeld de titel en schrijver van het verhaal).
|
Laatste zoektermen:
Sitemap Sex-verhalen.net sitemap xml
|
|
Score van dit verhaal :
