Categorieën:
Geavanceerd zoeken
- Sexdating
- Advertenties geile vrouwen
- Op zoek naar affaire?
- Beetje vreemdgaan
Amateur Sex Op Even Flirten
Sexverhalen.startkabel.nl
Sexverhalen
Sexverhalen.2link.be
|
|
|
|
|
|
Lesbienne verhalen // Regina deel 13
Toen die de inhoud bekeek, was ze even sprakeloos. “Meen je dit echt? Een rondreis per stoomtrein door Schotland??”, vroeg ze verbaasd.
“Monique heeft nog wel even tijd om ervaring als assistente op te doen en Miranda houdt ook een oogje in het zeil, dus in het voorjaar gaan jij en ik een week op vakantie”, reageerde Marlies en omhelsde haar vriendin.
Onder het ontbijt keek Regina regelmatig naar de brochure die in de envelop had gezeten en naar Marlies. Ze kreeg bijna geen hap naar binnen, want ze was zo vreselijk verliefd op haar en dat ze zoveel moeite had gedaan dit in het geheim te regelen. “Wie wisten hier nog meer van af, want ik heb nooit iets gehoord en vaak valt zoiets moeilijk geheim te houden”, wou Regina weten.
“Alleen Miranda en Sofie. Ik heb met opzet niets gezegd, zodat het niet verraden zou worden”, zei Marlies.
Regina omhelsde haar vriendin, die haar terugkuste. “En hebben de Smurfjes dit ook geregeld, want dit zijn heerlijke broodjes”, wou Regina weten, want ze wou de onkosten natuurlijk weer vergoeden.
“Waarom denk je dat ik kookles heb genomen bij Jorinde”, lachte Marlies en ze zag dat Regina heel verbaasd keek. “Nu wordt het me duidelijk waarom jij op de gekste momenten in de keuken was, malle koekebakker van me”, lachte deze. “En nee: je betaalt niets terug. Dit is een cadeau en jij bent de malle”, giechelde Marlies, die wekenlang in het geheim aan dit plannetje had gewerkt en het was perfect gelukt.
“Dat vraagt natuurlijk om een beloning in natura”, lachte Regina en dronk haar thee op, terwijl ze nadacht hoe ze Marlies vanavond kon verwennen.
Ze was in de zevende hemel met die gekke Marlies, die wel had bewezen dat ze echt de hare wou zijn. Regina had natuurlijk nooit een vriendje gehad, laat staan een vriendinnetje en een liefdesrelatie kende ze dus niet.
Dat gold natuurlijk voor alle slavinnen, maar sommige slavinnen kregen wel een relatie met een andere slavin en heel soms met een jongen van buiten af, die als klant bij zo’n meisje kwam. Als dat al voorkwam, hield het geen stand omdat zo’n meisje zichzelf dan moest vrijkopen en dat kon alleen als je al langer in de club werkte en veel klanten had.
Regina was niet van plan zich ooit vrij te kopen, want ze had een geweldige stage gehad bij Miranda en nu ze de leiding had wou ze zorgen dat zoveel mogelijk meisjes een fatsoenlijke baan kregen. Wie in de club wou werken, werd rustig voorbereid en wie in de bediening of in de club zelf wou werken, bijvoorbeeld als danseres, die werd daar door een ervaren meisje opgeleid.
Nadat ze het zeer luxe en uitgebreide ontbijt op hadden, liepen ze naar de feesttent, toen Regina een telefoontje kreeg van Monique. “Sorry dat ik jullie etentje verstoor, Gien, maar er is een inspecteur en de dokter en die meneer Halma waar jij laatst ruzie mee had, zijn er ook bij en ze willen dat je hier komt en je administratie laat zien.”
Regina vroeg of ze die inspecteur mocht spreken. “Dag juffrouw, mijn naam is Bakker van de Belastingdienst. Er zijn klachten over de administratie en ik wou graag de boeken inzien”, zei de man. Toen vroeg ze naar de dokter. “Hallo dokter; wat is er aan de hand? Waarom bent U er bij, want ik snap niet wat er aan de hand is. Marlies en ik hebben amper ons ontbijt op en we moeten ons klaarmaken voor de open dag.”
De dokter legde kort uit dat het een onverwachte inspectie was van de Belastingdienst en een controle op hygiëne en dat ze het op kantoor wel zou uitleggen. “Ik moet echt even een paar gasten ontvangen en dan kom ik naar het kantoor. U weet de weg en mijn laptop staat aan, dus U mag wat mij betreft de administratie wel opvragen. Alles staat wel op datum, dus dat is niet zo moeilijk. Ik heb niets te verbergen, dus wat meneer Bakker ook wil zien; geen probleem. En als U wilt zorgen voor de koffie, dan zou ik dat fijn vinden. Eh en meneer Halma heeft hier toch niets te zoeken, want hij snapte laatst mijn presentatie ook niet en hij is toen ook per direct geroyeerd, dus niet meer lid van de Middenstandsvereniging. Hij is een vrouwenhater en krijgt van mij geen koffie”, zei Regina, die niet van plan was de open dag te laten verpesten door zo’n controle. De inspecteur legde uit dat er niets kon gebeuren en dat meneer Halma zo kon zien of hij al dan niet gelijk had. Met tegenzin stemde Regina in.
Toen de dokter de mannen naar het kantoor bracht, ging ze tot grote verbazing van de inspecteur en meneer Halma achter Regina’s bureau zitten en haalde de administratie naar voren. Ze merkte dat de andere mannen het wat vreemd vonden en de dokter legde uit dat zij vrij toegang had tot alles.
“Regina heeft geen geheimen en ik ben hier kind aan huis, dus ik heb een pasje wat me toegang geeft tot ieder gebouw”, zei ze. “Ze heeft me net zelf gevraagd dit voor haar te doen, want ze heeft het druk met de open dag”, zei ze.
De inspecteur wou daar wel meer van weten en de dokter legde uit hoe Regina de club had uitgebreid en dat alles nu klaar en op regel was en dat ze het tijd vonden voor een open dag en ’s avonds feest voor genodigden.
De inspecteur spitte door de administratie, op de vingers gekeken door meneer Halma, die met smart zat te wachten op fouten of witwas praktijken.
Na een half uurtje kwam Regina ook en verontschuldigde zich voor het oponthoud. Ze gaf de inspecteur een hand, die aangaf het een eer te vinden om de administratie van de club te mogen bekijken.
Meneer Halma was even van z’n stuk gebracht. “Hoezo een eer? Omdat ze zo goed kunnen frauderen zeker?”, riep hij.
De inspecteur keek hem boos aan. “Luister goed, meneer Halma: U stond erop dat wij de administratie gingen controleren. Denkt u dat wij niet van het bestaan van de club afwisten? Wij krijgen de cijfers ook wel en als er een vermoeden van fraude zou bestaan, hadden we zelf al ingegrepen. Via de Middenstandsvereniging heb ik al een en ander gehoord en deze club heeft een dusdanige goeie reputatie, dat ik alleen daarom al nieuwsgierig was.
En nu ik hier toch ben: Wilt u even inloggen of uw telefoon erbij pakken? Dan kan ik Uw administratie even inzien,”, sprak hij.
Meneer Halma wist niet wat hij moest zeggen. “Eh we zijn hier vanwege die meid hier”, zei hij en wees naar Regina.
“Als U nog een keer naar mij wijst, bijt ik uw vinger eraf”, zei Regina, tot groot vermaak van de dokter. Ze vertelde wat er eerder was voorgevallen en meneer Bakker had al iets doorgekregen en dat was ook de reden waarom hij hier was. Zo kon hij bij de club langs om meneer Halma te laten zien dat alles in orde was en om hem inzage te vragen in zijn administratie.
“Eh de administratie heb ik niet bij me, maar het jaarverslag van vorig jaar heb ik wel”, stamelde meneer Halma. Regina grijnsde even: “Geen probleem; ik help U wel een handje”, zei ze en haalde alle cijfers van meneer Halma’s schildersbedrijf tevoorschijn. Ze legde de inspecteur uit dat de Middenstandsvereniging de afspraak had gemaakt dat alle aangesloten leden elkaars administratie in mochten zien en dat ze zelf voor haar studie de administratie van de bedrijven had gebruikt om af te studeren.
Nadat meneer Bakker oprecht geïnteresseerd vroeg naar de studie en hoe Regina aan de leiding was gekomen, wendde hij zicht tot meneer Halma.
“Ik heb een paar conclusies getrokken. Ten eerste heeft deze jongedame mij, via de dokter, vrije toegang gegeven tot de gehele administratie van de club, waarbij ik diep onder de indruk ben van het geheel. Als zij had willen frauderen, dan had ze de dokter toch geen toegang gegeven tot de administratie? En U hebt zelf kunnen zien dat het kantoor gewoon open was.
U beweerde dat er van alles verborgen werd gehouden, maar wat ik haar ook vroeg: alles was aanwezig en klopte tot op de laatste cent.”
“Ten tweede: Zoals ik al aangaf had ik een en ander opgevangen en juffrouw Regina was zo vriendelijk mij inzage te geven tot Uw administratie, waar nogal wat aan mankeert. Simpele zaken als onbruikbare verf die U doorverkocht waren niet in de boeken opgenomen. Een simpel telefoontje naar de leverancier was voldoende om erachter te komen wat U besteld had.
Deze dame hier heeft zelfs de administratie voor deze open dag al voorbereid, want ik zie hier een contract met betrekking tot de drankjes. Alles wat over blijft, gaat retour en ze houden alles bij.”
‘Ten derde: U denkt dat U mij voor de gek kunt houden en iemand als deze hardwerkende jongedame ten onrechte te beschuldigen van fraude, terwijl ik in de hele boekhouding de handtekening zie van een bekende en zeer gewaardeerde econoom: Dhr. De Brink. Ik mag een biet zijn als het anders is.”
Regina knikte en legde uit dat meneer De Brink inderdaad haar mentor was.
Dat was voldoende voor de inspecteur om meneer Halma nogmaals een uitbrander te geven. “Meneer Halma; op basis van wat ik hier heb gehoord en gezien, stuur ik dit rapport naar de politie en U kunt een gepeperde rekening tegemoet zien voor mijn verknoeide tijd en U wordt ook verplicht de tijd van deze jongedame te vergoeden. Om U helemaal tevreden te stellen, vraag ik de dokter of ze mee wil gaan om te kijken of de gezondheid van de meisjes hier in gevaar is. En natuurlijk vraag ik eerst deze jongedame vriendelijk of het mag”, zei hij.
Regina wou eerst een ronde over het terrein doen, omdat ze als leidinggevende niet de hele tijd weg kon blijven.
Ze gaf aan dat de dokter de weg wel wist en de vragen wel kon beantwoorden.
“Zolang U meneer Halma niet uit het oog verliest, mag U overal komen. De woonruimtes zijn privé en daar heeft deze vrouwenhater niets te zoeken. Als de dokter ziet dat er niemand is, mag ze met U naar binnen”, zei ze. De dokter wees de weg en zo liepen ze overal bij langs, terwijl meneer Bakker steeds meer onder de indruk raakte. “Ik kom hier zo vaak en zoals ik in het kantoor al zei; Miranda gaf me altijd al vrije toegang en Regina ook. Ze vertouwen me en er is ook niemand van hun die mij vraagt wat ik met de meisjes besproken heb. Privé is privé en als Regina iets moet weten, dan kom ik wel bij haar. Wanneer een meisje bijvoorbeeld rust moet nemen vanwege een griepje of oververmoeidheid, dan is Regina wel de laatste die dat tegenhoudt. Sterker nog: als ik een dag rust voorschrijf, maakt zij er twee dagen van”, zei de dokter.
Bij het theehuisje kwamen ze meneer Hoeve en meneer Vries tegen, die binnen gezellig een kopje koffie dronken met Jorinde.
De dokter werd hartelijk begroet en ze vroegen zich af waar Smurfin was.
“Die had een onverwachte inspectie van meneer Bakker van de Belastingdienst en nu speelt ze voor Gastsmurf”, zei de dokter, toen ze ook even binnenstapten. Ze herkenden meneer Halma ook en meneer Vries pakte hem direct in z’n kraag. Hij vertelde de inspecteur wat Regina ook al had verteld en de dokter legde uit dat ze van Regina hem mee mochten nemen, om te bewijzen dat er niets te verbergen viel.
“Het valt me op dat die jongedame ons zomaar vertrouwt, want meestal blijft er wel iemand bij ons om te zien of we geen misstanden tegenkomen”, zei de inspecteur. Natuurlijk kreeg hij te horen hoe pienter Regina was en hoe sommige mensen totale vrijheid hadden om bij de club rond te kijken.
“Bij Regina oogst je wat je zaait: behandel haar met respect en je krijgt respect terug, maar als je haar boos maakt…”, zei meneer Hoeve. “Vergeet haar vriendin niet, want als die merkt dat je Regina beledigt, dan zwaait er wat, hè meneer Halma? U bent ervaringsdeskundige”, vulde meneer Vries aan en ze vertelden hoe Regina en Marlies geschoffeerd waren en hoe Marlies een ontsnapping had weten te voorkomen.
“Oh jee: als je het over de duivel hebt…”, lachte meneer Vries. Ze zagen dat Regina en Marlies hun kant op kwamen en meneer Halma voelde zich lang niet op z’n gemak, wat de anderen ook opviel.
“Bang voor een meisje?”, plaagde meneer Hoeve en hij liep naar buiten om de meisjes te wenken, die direct naar hem toe liepen.
Marlies had al gehoord dat meneer Halma er weer was en Regina had gezegd dat de inspecteur achter hun stond en dat hij die vervelende vrouwenhater ook voor schut wou zetten. De meiden begroetten beide mannen met een kus en Marlies begroette de dokter ook. Na een poosje gebabbeld te hebben, werd Marlies opgepiept door Miranda, die haar vroeg even naar het kantoor te komen. Het was een privéaangelegenheid en het was beter dat ze eerst alleen kwam. Ze vertelde de anderen dat ze even naar het ‘Centraal Station’ moest, zoals ze de kantoren ondertussen noemden en vertelde Regina dat zij niet hoefde te wachten als het wat langer duurde. De dokter en de inspecteur hadden alles wel bekeken en besproken en namen alvast afscheid van Marlies.
Bij het kantoor aangekomen, stond Miranda buiten met een paar mensen haar op te wachten. De man en vrouw hadden iets bekends, maar Marlies stond daar verder niet bij stil. Misschien had ze die een keer in de stad gezien of zo.
“Ah, daar was je al. Vertrouwde Regina je wel los?”, begroette Miranda haar. “We dachten dat je ouders overleden waren, maar dat was dus niet zo. Dit zijn je ouders en zoals je ziet leven ze nog. Ik wist niet hoe je zou reageren, dus ik heb ze nog maar niet binnen uitgenodigd”, zei Miranda, die afwachtte hoe Marlies zou reageren. Marlies keek de man en vrouw even aan en toen vielen ze elkaar huilend in de armen. “Herken je ons nog wel? We hebben zo’n spijt dat we je hebben verkocht, maar we dachten dat het de enige kans was om jou een beter leven te geven dan wat wij je konden bieden. We wisten niet waar je terecht zou komen en uit angst hebben we alle contacten verbroken”, zei haar moeder. Marlies knikte en Miranda vroeg haar zachtjes of ze naar hun woonruimte moesten gaan. “Kantoor”, snikte deze en ze volgden Miranda naar het ruime kantoor. Een paar dagen geleden hadden ze van Michel’s zoon een kleine muurschildering van Smurfin gekregen als dank voor de opdracht om de club te onderhouden. Eronder stond de tekst ‘Hier waak ik!’, wat als grapje was bedoeld, maar Regina had het, zoals gewoonlijk, prachtig gevonden dat ze teruggeplaagd werd met haar eigen uitspraken en had aangegeven dat het er echt bij moest. Ze gingen op de bank zitten en Miranda ging koffie halen.
Marlies haar ouders keken wat verbaasd om zich heen. “Mogen we zomaar op het kantoor van je Meesteres zitten? Die heeft het toch te druk om zich druk te maken om ons? Dit is wel bijzonder”, zei haar vader.
“Oh die moet hier ook van weten!”, schrok Marlies op. “Maar Meesteres Miranda was hier toch net? Daar is ze alweer. Of mag je hier niet alleen zijn?”, vroeg haar vader.”Ik ben al een poosje de baas niet meer”, lachte Miranda, die het had gehoord. “Haar vriendin is de baas van alles en Uw dochter heeft de leiding over het Wellness Centre en in het bijzonder de bediening bij de vergaderruimtes”, zei ze, tot ongeloof van Marlies’ ouders.
“Zal ik Smurfin even bellen? Anders geeft ze je nog als vermist op en moeten we Gevonden Voorwerpen weer bellen”, lachte Miranda. Ze zag dat Marlies het haar ouders het had vergeven en ze vertelde honderduit over haar belevenissen en hoe ze verkering had gekregen.
Marlies keek Miranda dankbaar aan en deze belde Regina op, terwijl de telefoon op de speaker ging. “Dan kunnen jullie de baas horen, ook wel Smurfin genaamd”, lachte ze.
“U spreekt met Gevonden Voorwerpen. Indien U een rossig Smurfje kwijt bent, dan zit die op het Centraal Station en ze vraagt of je ook even wilt komen, want ze wil je aan een paar mensen voorstellen”, begon Miranda, “of wou je haar ruilen? Dan krijg jij Monique ervoor in de plaats.”
|
|
De sex verhalen op deze site zijn van erotische aard en kunnen schokkend of kwetsend overkomen.
De sex verhalen zijn geschreven door de bezoekers. sex-verhalen.net is hier niet aansprakelijk voor.
Wanneer een verhaal te kwetsend of te schokkend is kunt u dit via email aan ons melden en zullen wij dit verhaal verwijderen.
Klik hier als je een kwetsend verhaal wilt laten verwijderen (vermeld de titel en schrijver van het verhaal).
|
Laatste zoektermen:
Sitemap Sex-verhalen.net sitemap xml
|
|
Score van dit verhaal :
