Categorieën:
Geavanceerd zoeken
- Sexdating
- Advertenties geile vrouwen
- Op zoek naar affaire?
- Beetje vreemdgaan
Amateur Sex Op Even Flirten
Sexverhalen.startkabel.nl
Sexverhalen
Sexverhalen.2link.be
|
|
|
|
|
|
Lesbienne verhalen // Regina deel 2
Regina wist door haar stage al dat er ‘peeskamertjes’ in het bijgebouw waren en ze had er ook al eens rondgekeken.
Omdat de meiden ondertussen wel moe waren, al was het meer van de emoties, besloten ze maar vroeg onder de wol te kruipen.
Regina zou al naar haar eigen kamer lopen, maar werd door Miranda tegengehouden. “Hier blijven, jongedame! We zijn nog niet klaar met jou…”, plaagde ze en duwde Regina terug naar het grote bed en ze liet zich op het bed vallen en sleurde Regina mee in haar val.
Miranda liet zich boven op het meisje rollen en kon het niet laten nog even met haar slavinnetje te zoenen, terwijl ze nog even een paar vingers in het natte grotje liet glijden, tot grote vreugde van Regina zelf.
Al vrijend kropen ze onder de dekens en Regina viel als eerste in slaap, wat voor Miranda en Sofie een mooi moment was om hun nieuwe meisje te bekijken.
Een beetje afwezig streelde Miranda door Regina’s haar. “Wat is ze toch lief, hè?”, fluisterde ze. Sofie had al in de gaten dat Miranda verliefd was op Regina, wat ook de reden was dat zij voorstelde om het meisje te houden.
Sofie had al jaren de wens om twee vaste vriendinnetjes te hebben en het kon niet missen of Regina zou meer vriendin dan slavin worden, al maakte dat bij Miranda vaak niets uit, want die behandelde iedereen gelijk. Een slavin was met hun drukke leventje gewoon handig om naast geld te verdienen met seks, ook het huishouden te kunnen doen. Miranda en Sofie hadden niet veel tijd om de was te doen en wat al niet meer. Hun vaste huishoudster, Jorinde, deed wel veel, maar een extra paar handen konden ze goed gebruiken.
“Kom, laten we ook maar gaan slapen, want anders maken we Doornroosje hier nog wakker”, lachte Sofie. “Ik ben blij dat je mijn voorstel geaccepteerd hebt. Volgens mij ben je helemaal verliefd op haar,” plaagde ze.
Lachend gooide Miranda een van haar knuffels naar haar vriendin. “Pas maar op, anders mag je alleen met een knuffel vrijen!”
Na een poosje vielen ook zij in slaap en was de rust wedergekeerd.
Hoewel…
Midden in de nacht werd Sofie wakker en eerst kon ze niets vreemds ontdekken, hoewel er iets knaagde. Ineens wist ze het! Regina lag niet meer in bed. Ze moest zelf toch naar de wc en misschien was Regina dat ook.
In de badkamer was niemand en toen ze naar beneden liep, was ook de benedenverdieping donker en stil. Paniekerig liep Sofie naar de achterdeur, om te kijken of Regina toevallig in de tuin aan het slaapwandelen was.
Tot dusverre had Sofie nooit iets gehoord over het slaapwandelen, maar wie weet. Maar ook daar was niemand te bekennen en net toen ze zich omdraaide om weer naar boven te gaan, stond Miranda achter haar. “Wat zoek je? Is er iets gebeurd, of ben je met Regina verstoppertje aan het spelen?”, lachte ze, niet wetend dat Regina vermist werd.
Sofie vertelde dat ze Regina nergens kon vinden en in een helder moment besloot Miranda een kijkje te gaan nemen in Regina’s slaapkamer.
In de nieuwe kamer was ze niet, dus dan maar haar oude kamertje proberen.
En ja hoor! Tot Miranda’s opluchting lag Regina heerlijk te slapen in haar oude, vertrouwde bed. Sofie, die ook was komen kijken, slaakte een diepe zucht.
“Pfffffff”, wat ben ik blij dat ze er nog is”, bracht ze uit.
Ze zouden net de deur dicht doen om Regina maar niet wakker te maken, toen die toch wakker werd. Slaperig keek ze van Miranda naar Sofie.
“Is er wat gebeurd? Moet ik iets doen?”, vroeg ze en zou al uit bed stappen, bang dat ze iets fout had gedaan.
“Lieverd toch”, zei Miranda terwijl ze Regina teder streelde. “We waren bezorgd omdat je niet meer bij ons in bed lag en Sofie is het hele huis door geweest om je te zoeken. Wou je niet meer bij ons slapen?”
“Ik dacht dat ik op m’n eigen kamertje moest slapen”, zei Regina lichtjes verbaasd. Miranda kuste haar en hield haar tegen zich aan.
“Laten we afspreken dat je niet altijd in paniek raakt als we bij je komen”, glimlachte Miranda. “Wij wouden niets liever dan je naast ons houden, omdat je nogal wat overstuur was. Maar nu is iedereen zowat in paniek en dat is ook niet nodig. Weet je wat? Het is toch vrijdag en ik heb geen dringende zaken te doen, dus ik zet in de agenda dat ik morgen alleen voor dringende zaken te storen ben. Ik neem jullie beiden mee naar bed. Dat is mijn uitspraak en daar moet je het mee doen!”, lachte ze en gaf beide meisjes een tikje op hun billen.
Sofie pakte Regina bij de hand en nam haar mee terug naar de grote slaapkamer, terwijl Miranda haar agenda ging aanpassen.
Nadat ook dat afgehandeld was, kwam ook Miranda in bed en na wat nachtzoentjes over en weer kropen ze dicht tegen elkaar aan.
Regina wist niet wat haar overkwam: haar eerste dag als slavin en dan de nacht door mogen brengen bij haar Meesteres; dat was een goed teken.
Tevreden viel ook zij weer in slaap.
Regina’s snelbrein
Na het weekend brak de echte slavinnentijd voor Regina aan en ze stond te popelen om seks te hebben. Het was maandagochtend en ze had een zalig weekend gehad met de meiden. Seks met meisjes was heerlijk; ze kon nu ook niet wachten om seks met een man te hebben.
Als dank voor haar aanstelling en het fijne weekend, had ze een bosje rozen laten bezorgen. Door haar stage wist ze waar Miranda de rozen kocht, die ieder meisje kreeg wanneer die jarig was.
Natuurlijk wisten Miranda en Sofie van niets en die zagen tot hun stomme verbazing een vaas met prachtige rozen naast hun bed staan, voorzien van een kaartje met de tekst: ‘Jullie zijn lief. Ik hou van jullie!’
Zowel Sofie als Miranda dachten van elkaar dat zij het hadden gedaan, maar beiden ontkenden dat. En dan klopte het nog niet, want wie werden dan bedoeld met ‘jullie’.
Beneden was Regina al druk bezig de ontbijttafel te dekken en toen ze Miranda en Sofie van de trap zag komen, liep ze snel naar hun toe om ze goedemorgen te kussen. “Ik dacht dat jullie pas over een uur op zouden staan”, reageerde Regina verbaasd, terwijl ze voor de zekerheid op de klok keek.
Miranda probeerde een streng gezicht te trekken, maar dat lukte haar niet.
Lachend vroeg ze of Regina wat van de rozen afwist. Ze waren tot de conclusie gekomen dat het Regina dan geweest moest zijn.
“Ja, dat heb ik gedaan, als dank voor het fijne weekend en dat ik jullie slavin mag zijn”, antwoordde deze. Miranda smolt voor dit lieve meisje en knuffelde haar innig, gevolgd door Sofie.
“Bij wie heb je die gekocht?”, vroeg Miranda verbaasd, want als ze al naar het dorp was geweest, had ze een shuttle-taxi moeten bestellen en dan rozen kopen… Dan was ze al voor dag en dauw opgestaan, maar de bloemist was ook niet open om deze tijd. Toen begon het haar te dagen. “Je bent zeker bij Michel van het tuincentrum geweest?”
Regina glimlachte. “Bijna goed. Ik wist waar je altijd de rozen bestelde en ik heb hem gebeld en hij vond het een leuk idee en kwam ze zelf brengen.”
Sofie kon haar lachen niet meer inhouden; er was niet veel wat Miranda ontging en je moest van goeden huize komen om haar te slim af te zijn. En kijk: een jong meisje met een vlijmscherp brein. Dat kon nog leuk worden. Miranda kreeg in de gaten dat Sofie stond te lachen en na een kort moment van verbazing moest ze ook wel lachen. Tijdens haar stage had Regina al laten zien een pienter meisje te zijn, maar als dit een voorbode was, dan zou ze zelf spoedig in de schaduw staan van dit meisje. En verdomd: ze kon het nog wel waarderen ook! Die kon ze in alle drukte van het zakendoen goed gebruiken.
Omdat ze toch niet wist hoe ze anders moest reageren, stak ze haar handen in de lucht. “Oké, ik geef me over”, lachte ze. “1-0 voor Doornroosje en nu snel ontbijten, voordat mijn hersenen ingehaald worden door die van Regina.”
Regina keek haar vreemd aan. “Wie is Doornroosje?”, vroeg ze. “is er een nieuw meisje bijgekomen?”
Na dit antwoord had Sofie het niet meer en ook bij Miranda liepen de tranen over de wangen van het lachen. Toen ze doorhadden dat Regina dat verhaal niet kende, legden ze het haar kort uit. “Binnenkort gaan we denk ik maar een opvoedingsavond organiseren”, zei Miranda, nog nahikkend van het lachen.
“Ik zal eens kijken of we daar nog iets van kunnen krijgen, dan maken we er direct een leuke meidenavond van, samen met de rest.”
Ze wou al niet eens stilstaan bij de mogelijkheid dat een aantal andere meisjes ook geen sprookjes kende, want de gedachte alleen haar deed haar lachen om die malle, maar oh zo lieve Regina. Ontzettend pienter, maar nooit iets van vroeger meegekregen tijdens haar opleiding.
Na het ontbijt ging Regina met Sofie mee langs het peeskamertje, dat gescheiden door een lange gang, aan de woonruimtes van de meisjes vastzaten. “We gaan iedere maandagochtend de kamertjes opruimen en schoonmaken. Voor de meisjes is dit een rustdag, na een vaak druk weekend. Dan kunnen zij hun eigen dingen doen en ik zorg voor schoon beddengoed, washandjes en dat alles weer netjes is. Daarna gaan we naar de centrale leefruimte, waar de meisjes gezamenlijk ontbijten.
Ik maak altijd ’s ochtends de ontbijttafel klaar en alle benodigdheden zoals brood, beleg, fruit e.d., worden door een leverancier in de koelcel gezet. Vaak is het genoeg voor ruim een week, dus ze hoeven geen honger te lijden. En nee, dat gebeurt niet. Dit is bij wijze van spreken”, zei ze er achteraan, omdat Regina anders nog zou denken dat er tekort was. In gedachten zag ze het helemaal voor zich: Regina die brood ging halen omdat ze bang was dat er niet genoeg zou zijn. Blijkbaar had ze een grote grijns op haar gezicht, want Regina vroeg wat er zo leuk was. “Laat maar zitten; gewoon een binnenpretje”, reageerde Sofie vrolijk.
Ze gingen de gang in en liepen naar een grote kast, die zich halverwege de gang bevond. Sofie pakte de sleutel en opende de kast. Regina zag dat er van alles op de planken lag: handdoeken in diverse maten en kleuren, washandjes, zeep.. “Hoe nemen we dit mee?”, vroeg ze aan Sofie.
“We nemen dat karretje wat hier verderop staat en gaan dan langs de kamers”, antwoordde deze. Regina vond het maar omslachtig en inefficiënt, maar wou er verder niet op doorgaan. De spullen werden in dozen gedaan en op het karretje gezet en zo gingen ze langs de kamers.
Bij ieder kamertje werden spulletjes in de kast gelegd en het gebruikte spul, waaronder ook het beddengoed, werd in zakken gedaan, die op hetzelfde karretje werden gezet, tot afschuw van Regina, die het maar een onfrisse bedoening vond. Als het aan haar lag, zou het veel efficiënter gaan, maar ze wou er niets van zeggen, want ze was al een flapuit.
Bij een enkele kamer zagen ze nog een meisje wat haar eigen make-up in een tasje deed, maar verder was het doodstil.
“Praten jullie wel met de meisjes over hun werk?”, wou Regina weten. Sofie keek even verbaasd, voordat ze antwoord gaf. “Om eerlijk te zijn heb ik me ook wel eens afgevraagd of dat niet beter kon, maar om de paar weken houdt Miranda een bijeenkomst waar allerlei zaken besproken worden. Verder zijn ze vrij om hun eigen dingen te doen wanneer ze geen klanten hebben”, antwoordde ze. “Erg jammer dat het niet vaker gebeurt”, vond Regina en liet het onderwerp verder rusten.
Rond de klok van twaalf uur besloot Sofie dat ze wel een pauze hadden verdiend en ze vertelde Regina dat het haar leuk leek in de kapel te lunchen.
Aangezien Regina geen flauw benul had waar Sofie het over had, knikte ze maar en zag hoe Sofie een berichtje stuurde naar Miranda. Glimlachend om die malle Regina die wel doorhad wat ze aan het doen was, vertelde Sofie dat ze aan Miranda doorgaf dat ze naar de kapel zouden gaan voor de lunch en of zij daar ook zou komen.
Regina aan de macht
Het was een eindje wandelen door het bos en toen zag Regina een stenen kerk-achtig gebouwtje met een bankje buiten onder de overkapping.
Sofie morrelde wat aan het hangslot en toen het slot open ging, stapte ze naar binnen, gevolgd door Regina. “Ik ben hier al een half jaar niet meer geweest, denk ik”, zei Sofie, meer in zichzelf dan tegen Regina.
De conciërge maakte af en toe wat schoon, maar verder werd er alleen het noodzakelijke onderhoud aan gedaan. Sofie gebaarde Regina dat ze maar een stoel moest pakken, terwijl ze thee ging zetten. Regina keek verbaasd om zich heen; het was zo te zien al een oud gebouwtje en Miranda en Sofie hadden er een soort theehuisje van gemaakt. Tegenover haar stond een bankje, wat je uit kon klappen tot logeerbed. Na een poosje was de thee klaar en besloten ze te wachten op Miranda, die beloofd had te zullen komen en ze zou iemand sturen met lekkere broodjes van de bakker.
In een hoek stonden een paar schilderijen en op de grond lag een schetsboek. “Mag ik die eens bekijken?”, vroeg Regina.
Sofie bloosde, maar stemde toe. “Ik kom hier wel eens om m’n hoofd leeg te maken”, zei ze. “Ik vind mode geweldig, maar ik kan niet zo goed tekenen en schilderen gaat iets minder slecht, maar het is lekker ontspannend.”
Regina vond het juist mooi gedaan. “Ik vind het knap, hoor! En als het je het leuk vindt om te doen, dan is er toch niets om je voor te schamen? Ik vond ouderwetse treinen altijd fascinerend toen ik nog klein was. Ik verzamelde plaatjes en dan fantaseerde ik dat ik op reis rond de wereld ging”, bekende ze.
Sofie vond dat ze die hobby maar weer op moest pakken; Miranda vond dat ieder meisje ook tijd moest maken voor een hobby, want zonder geestelijke uitdaging werd het ook maar saai.
“Heeft Regina nòg meer uitdagingen nodig? Alsjeblieft niet, want straks slaan die hersentjes van haar nog op hol”, lachte Miranda, die ongemerkt bij de kapel was aangekomen. Ze kuste Sofie en vervolgens Regina teder op hun mond en zag dat er nog geen broodjes waren. Net toen ze wou bellen waar het bleef, kwam er een schuchter meisje met rossig haar aangelopen.
Ze klopte beleefd op de deur en wachtte tot er open gedaan werd. Miranda deed open en bedankte het meisje. Heel even bleef het meisje Regina aankijken en liep toen weer terug naar de woning.
“Oh jee, daar heb je het al”, plaagde Sofie. “Doornroosje heeft een stille aanbidder! Hopelijk draaien haar hersenen op normale snelheid, want dan remt dat Regina’s brein tenminste een beetje af. ”
Miranda vond dat wel grappig en Regina merkte droog op dat zij de hersenen van dat meisje eerder op volle snelheid zou laten werken dan dat zij zelf vertraging zou oplopen. Sofie was stomverbaasd om die vergelijking, want zo kende ze dit meisje niet. “Dat is echt een leuke vergelijking, Gien”, complimenteerde ze haar en vertelde Miranda over de oude hobby van Regina.
Gezellig pratend over hobby’s en het wel en wee in het ‘dorp’, zoals de andere slavinnen het landgoed noemden, kwam het gesprek op de eerste ontmoeting tussen Miranda en Sofie. Regina was geïnteresseerd in hun relatie, maar zei er wel bij dat ze niet onbeleefd wou zijn. Dat paste niet bij een slavin en ze wou beslist geen straf krijgen. Ze was van plan een slavin zonder slechte aantekeningen te worden. Liefdevol klopte Miranda even op Regina’s hand.
“Ik kan het nu niet allemaal vertellen, hoewel je het best mag weten. Alleen is wat een lang en emotioneel verhaal en…” Miranda maakte de zin niet af, want ze kreeg een idee. “Het is al bijna november en we kwamen hier vroeger regelmatig voor een romantisch slaappartijtje met z’n beiden en het is al lang geleden, dus lijkt het jullie leuk om hier vannacht te slapen? Dan laat ik Jorinde een paar pizza’s bakken, die we hier kunnen opeten. Verder zorg ik overal voor. Wie stemt voor?” en Miranda zag dat Regina geen hand opstak.
“Heb je geen zin in een romantisch avondje met ons? Of ben je ziek?”, vroeg ze bezorgd. “Eh er is niks, maar ik heb geleerd dat een slavin niet een mening mag hebben, of in ieder geval dat niet mag tonen”, zei ze verlegen.
Sofie en Miranda keken even onthutst, maar het meisje had gelijk: tijdens de opleiding leerde je dat ook, maar dan was het wel een heel strenge docent geweest. Als iemand je om je mening vroeg, dan mocht je ook je mening geven. Of dat dan meegenomen werd in de overweging, was weer een ander verhaal.
Miranda gaf Regina een fijne kus en zei dat het heel lief was, maar hier mocht ze altijd haar mening geven, hoewel dat wel op een nette manier moest.
Toen gaf Regina aan dat het haar geweldig leek en zo had ze weer iets om naar uit te kijken. In haar hoofd maakte ze al plannen om haar Meesteressen lekker te verwennen.
Aan het einde van de middag, waarbij ze nog hard hadden moeten werken om de vloeren van de kamertjes en de gang te dweilen, nam Sofie Regina mee naar de sauna, die achter de bedrijfswoning stond.
Beide meisjes genoten van de sauna en wisselden ervaringen van de school uit. Sofie vertelde kort dat ze het er niet lang had uitgehouden, maar het hele verhaal zou ze vanavond wel vertellen.
Uiteindelijk was het moment daar; ze hadden pizza’s en Miranda had een paar tassen met kleren bij zich en met een elektrisch wagentje reden ze naar de kapel. Na het eten staken ze de kleine open haard aan, die voor dit soort dagen was ingebouwd en kropen tegen elkaar aan op de bank, met een warme denken om hun heen en een kop hete chocolademelk om het feestje compleet te maken. Miranda streelde Regina, die tussen haar en Sofie in zat, liefdevol door haar lange haren en na een kleine zucht besloot ze haar belofte na te komen.
“Goed, ik ga je vertellen hoe Sofie en ik elkaar ontmoet hebben. Sofie heeft ook het nodige meegemaakt en zij heeft een veel zwaarder leven gehad dan ik. Na vele mislukte afspraakjes en halfslachtige pogingen om relaties te onderhouden, zwierf ik door de stad, waar ik vaker dronken was dan nuchter”, begon ze het verhaal en Regina legde teder haar hoofd op Miranda’s schouder.
“Ik was druk bezig met het opzetten van mijn club, wat ik met moeite kon financieren en daarom stond mijn hoofd ook niet echt naar relaties en plezier.
Er moest gewerkt worden en mislukken was geen optie. Even leek het goed te gaan met Michel, ja onze Michel van de bloemen, maar ik voelde niet helemaal die passie. Hij was en is een hele lieve jongen, maar ik kon hem niet de liefde en aandacht schenken die bij een relatie hoort. Hij was druk met de zaak die hij van z’n vader had overgenomen, dus heb ik het uitgemaakt en Michel weet wel dat het me veel verdriet deed, maar het was mijn eigen keuze. Anders had ik hem ongelukkig gemaakt en dan was het beter om vroegtijdig te stoppen.”
Miranda pauzeerde even en Regina zag tranen langs haar wangen lopen. Zachtjes kuste ze Miranda in haar hals en ook Sofie had het moeilijk.
Die kuste op haar beurt Regina en ze moedigde haar vriendin aan verder te gaan met het verhaal. “Toen ik een keer uit de bioscoop kwam, botste ik op een meisje in wat vuile kleren, die mij aanstaarde. Daar herinnerde ik me eerst niet veel meer van, totdat ik briefjes kreeg met de vraag of ik haar ook miste. Na een poosje kreeg ik ineens een grote, romantische kaart met een soort noodkreet. ‘Ik wil je zien. Kom naar de brug, anders zien we elkaar nooit weer!’, stond erin met een triest gezichtje erbij getekend.
Ik ben niet bijgelovig of zo, maar iets zei me dat ik er wat mee moest doen en Jorinde, die toen net mijn huishoudster was, gaf de doorslag. Haar advies: Als ik het niet zou doen, zou ik nooit weten wat ik gemist zou hebben.”
“Toen ik bij de brug kwam, zag ik eerst niemand en ik wou al weglopen. Voordat ik me kon omdraaien, legde iemand haar handen over mijn ogen. Dat het een vrouw moest zijn, kon ik wel merken, maar wat die van mij moest snapte ik niet. Ze kuste me in mijn nek en haalde haar handen weg, zodat ik kon zien wie het was.” Regina luisterde ademloos naar het verhaal. “Dat was Sofie zeker?’, fluisterde ze. Miranda knikte en ging verder. “Sofie had mij bij de bioscoop gezien en niet alleen die ene keer, maar vaker. Ze sliep soms onder de brug en soms in een kantoortje van de bioscoop als het rustig was. Dan liet ze iemand de briefjes aan mij geven als ik weer eens langskwam.
Ze was ook slavin, maar op school werd ze misbruikt en om er weg te kunnen komen, moest ze seks hebben met een docente, anders zou ze geen slavin worden en met al die werkloosheid was dat eigenlijk het enige beroep voor een meisje om toch fatsoenlijk geld te kunnen verdienen.”
“In ieder geval; Sofie kuste mij onverwachts op mijn mond en sloeg haar armen om mijn nek. ‘Jij weet het nog niet, maar ik ben nu jouw meisje!’ fluisterde ze in mijn oor. Waarom weet ik niet, maar ik werd in één klap ook verliefd op haar. Nooit had ik gedacht dat ik op vrouwen zou vallen, maar door die ene kus werd ik terug in de realiteit geslingerd. Dit was waarom ik nooit echt een relatie met een man kon hebben: wat ik bij Sofie voelde, had ik nog nooit eerder gevoeld. Geen enkele man, hoe lief dan ook, was er in geslaagd een vonk over te laten slaan en Sofie liet geen vonk overslaan, maar ze zette mij compleet in vuur en vlam! Ze heeft me meegesleurd naar haar plekje onder de brug en ik weet nog goed hoe zielsgelukkig ik me voelde. Sofie had me bevrijd met haar betoverende kus. Blijkbaar had zij wel door dat ik met een meisje wel gelukkig kon worden, wat bij een man dus niet lukte.”
Miranda pauzeerde weer even en sloeg haar handen voor haar gezicht. Regina en Sofie zagen dat Miranda huilde en Regina liet Sofie op haar plek zitten om Miranda te troosten. Na een poosje waren de tranen grotendeels opgedroogd en Miranda keek beide meisjes liefdevol aan. “Ik heb het nog nooit eerder aan iemand verteld, dus vandaar dat ik zo emotioneel ben en het vanmiddag niet wou vertellen”, snikte ze. Regina had alle begrip en gaf haar Meesteres een paar zachte kusjes.
“Dat is lief van je. We noemen je wel eens een mallerd, maar dat is lief bedoeld, want dat ben je: een lief en heel mooi meisje!”, reageerde Miranda. Ze besloot het verhaal af te maken, voordat ze zich bedacht. “In ieder geval heb ik de nacht met Sofie doorgebracht onder de brug en ik herinner me maar een beetje van wat er toen is gebeurd door alle emoties, maar wat ik me nog goed kan herinneren, is dat ik Sofie’s vingers bij me naar binnen voelde gaan en dat ik voor het eerst in mijn leven een écht orgasme kreeg. ’s Ochtends toen ik wakker werd, droeg ik alleen nog een shirtje en toen ik naar Sofie keek, zag ik dat zij mijn slipje in haar handen hield en zij was verder helemaal naakt. Het kleed waar we onder sliepen was van mij afgegleden, maar Sofie lag heerlijk te slapen, terwijl het behoorlijk fris was.”
“Ik heb haar toen wakker gemaakt en we hebben nog wat gezoend, waarna ik haar meenam naar mijn huis. Sofie dacht dat ik in de club werkte en wist niet dat ik de eigenaar van de club was en was bang dat ik haar niet meer wou zien, omdat zij een zwerver was. Toen kostte het mij veel overredingskracht haar te laten blijven en dat lukte alleen door haar mee in bad te nemen en uitgebreid te vrijen. Ik wou haar ‘zwerversjasje’ wegspoelen, om het meisje tevoorschijn te halen wat mijn vriendin wou zijn.”
wordt vervolgd...
|
|
De sex verhalen op deze site zijn van erotische aard en kunnen schokkend of kwetsend overkomen.
De sex verhalen zijn geschreven door de bezoekers. sex-verhalen.net is hier niet aansprakelijk voor.
Wanneer een verhaal te kwetsend of te schokkend is kunt u dit via email aan ons melden en zullen wij dit verhaal verwijderen.
Klik hier als je een kwetsend verhaal wilt laten verwijderen (vermeld de titel en schrijver van het verhaal).
|
Laatste zoektermen:
Sitemap Sex-verhalen.net sitemap xml
|
|
Score van dit verhaal :
