Categorieën:
Geavanceerd zoeken
- Sexdating
- Advertenties geile vrouwen
- Op zoek naar affaire?
- Beetje vreemdgaan
Amateur Sex Op Even Flirten
Sexverhalen.startkabel.nl
Sexverhalen
Sexverhalen.2link.be
|
|
|
|
|
|
Overige verhalen // Ontvoerd deel 13 en slot
Anouk vond dat het ze het dezelfde dag nog aan hun meesteres moesten voorleggen en aldus geschiedde. Meesteres Rowarya stond erop dat zij naar de kamer van Sheila en Anouk kwam, in plaats van dat zij op “audiëntie” gingen.
‘Zo, dus jullie willen de eersten zijn die op een natuurlijke manier zwanger willen worden met DNA van ons?’, vroeg ze toen ze bij de meiden op de bank zat. ‘Wij willen dat ons kindje ook wat DNA van uw ras krijgt, als een bedankje voor wat u allemaal voor ons gedaan hebt’, begon Sheila, maar werd tot zwijgen gemaand door hun meesteres.
‘Wij hebben veel aan jullie te danken, al is het niet altijd op een prettige manier gegaan, met al die experimenten. Dus laten we het er hier op houden, dat we elkaar onze dankbaarheid willen tonen’, zei ze en vroeg wie van de beide meiden zwanger moest worden. ‘Wel verdraaid!’ riep Sheila uit. ‘Daar hebben we nog niet over gesproken!’
‘Geeft niet, daar hebben jullie genoeg tijd voor. Wij zijn van plan een vaste groep hier permanent te vestigen en de mensheid op de hoogte te stellen van onze aanwezigheid en hulp te bieden waar we kunnen. We moeten nog nadenken hoe we dat gaan doen en hoe we de experimenten verklaren, maar we weten wel dat we de perfecte ambassadrices hebben, die ons kunnen vertegenwoordigen’, antwoordde ze.
‘Wie zijn dat dan?’, wou Anouk weten. Meesteres Rowarya zweeg en keek de meiden om de beurten aan, totdat het Anouk begon te dagen.
‘Wij? Wat moeten we dan doen en waarom wij?’, vroeg ze verbaasd.
‘Het is geen kwestie van moeten, want anders zoeken we een paar andere meisjes, maar jullie hebben de meeste ervaring en als alles wat jullie over ons gezegd hebben gemeend is, dan kunnen jullie dat ook overbrengen op de mensheid.’
Sheila en Anouk keken elkaar eens aan en waren het snel eens: als de zwangerschap goed zou verlopen, zouden ze met het kind naar buiten kunnen treden. ‘Er is nog meer goed nieuws’, ging meesteres Rowarya verder. ‘Onze thuisplaneet staat volgend jaar dusdanig gunstig, dat diegenen die willen, een bezoek kunnen brengen aan onze planeet. We dachten gelijk aan jullie beiden, zodat je het kindje, als het allemaal goed gaat, daar kunt laten zien.
En om zelf een vakantie te houden en onze planeet en haar bewoners beter te leren kennen, zijnde anders dan in deze omgeving.’
‘Moeten we daar gaan wonen?’, vroeg Sheila wat geschrokken. Ze wou best een bezoekje brengen, maar permanent wonen ging haar te ver.
Gelukkig bleek dat niet het geval. ‘Nee hoor, jullie worden nergens toe verplicht. Het gaat ons erom dat onze “mensen” zien wat er mogelijk is met samenwerking, waar met name jij, Sheila, voor hebt gezorgd. ‘Met de resultaten van hier hopen we dat de seks ook bij ons spannender wordt en mooie baby’s oplevert. Het zou zonde zijn om ook de planeet te moeten verlaten, terwijl we bijna driekwart redelijk bewoonbaar hebben kunnen maken. Jullie planeet nog voller maken is niet goed, maar hopelijk vinden jullie het niet erg als we af en toe op bezoek komen’, zei ze geruststellend.
Dat vonden ze natuurlijk niet erg en met een gerust hart lieten ze hun meesteres weer uit.
Na het weekend hadden ze het de andere meisjes verteld, die uitermate blij waren. ‘Dat wordt vast een mooi kindje!’, zei Lieneke en ook de anderen dachten dat het een mooie baby zou worden. ‘Jullie zijn echt voor elkaar gemaakt, dus het zal een echte liefdesbaby worden bij jullie!’, meende Marjon.
Natuurlijk wou iedereen weten hoe ze het gingen doen. ‘Details ontbeken nog, maar vermoedelijk zoeken we een geschikte meester uit en of één van ons nou met hem naar bed gaat, of dat we zijn zaad laten inbrengen, dat moeten we nog maar even zien. Komt tijd, komt raad!’, zei Sheila krachtig.
Het jaar vloog om en op hun halfjaarlijkse Meidenavond, een paar dagen voor Kerst, konden Sheila en Anouk trots aankondigen dat Sheila zwanger was.
‘Wat geweldig voor jullie! Hoe lang weet je het al, Sheila?’, wou José weten.
‘Sinds ik nu nauwelijks meer vocht verlies en mijn hele hormoonhuishouding op volle toeren begon te draaien. Dat is nu iets meer dan een maand geleden en vanochtend heb ik de laatste controle gehad en Astrithr heeft vast kunnen stellen dat de bevruchting is gelukt. Nu is het afwachten en moet ik iedere dag voor controle langskomen’, antwoordde Sheila.
‘En dat brengt ons op het volgende punt: ik mag Sheila absoluut niet alleen laten in deze situatie en dus moesten we een vervangende Hoofdopzichter zien te vinden, met een nieuwe Hoofdassistente’, zei Anouk.
Ze pakte twee enveloppen en gaf ze aan Marjon en Kirsten, die even niet wisten wat de bedoeling was. ‘Maak maar open’, moedigde Anouk aan.
Toen Marjon haar envelop als eerste had geopend, keek ze Anouk stomverbaasd aan. ‘Is dit serieus of hou je me voor de gek?’, vroeg ze en ze liet de anderen zien wat er op het kaartje stond:
“Lieve Marjon, ondanks een stroeve aanloop, heb jij het uitstekend gedaan en jullie hebben allemaal bewezen harde werkers èn onze beste vriendinnen te zijn. Aangezien jij en Kirsten het meest op ons lijken, wordt Kirsten Hoofdopzichter en jij wordt Hoofdassistente, totdat Sheila’s zwangerschap ten einde is en het duidelijk is of wij onze functies willen behouden, of adviseurs worden.
Gefeliciteerd! Dikke kus,
Sheila en Anouk”
Kirsten opende met trillende handen haar envelop en toen ze het kaartje las, barstte ze in snikken uit. Haar kaartje meldde precies hetzelfde, maar zij was ineens Hoofdassistente geworden.
Sheila en Anouk omhelsden beide meisjes, waarna niemand het meer droog hield. Na alle felicitaties en knuffels in ontvangst waren genomen, legde Anouk uit wat er van ze verwacht werd.
‘Het spreekt voor zich dat jullie na de vakantie bij ons stage lopen, zodat jullie exact weten hoe je wat moet doen en waar je overal wel en niet mag komen.
Het is geen taak die je licht kan opvatten, want je krijgt ook huiswerk en pas na een kort examen mag je jezelf Hoofdopzichter of Hoofdassistente noemen.
Marjon wordt dus tijdelijk de nieuwe Anouk en Kirsten de nieuwe Sheila. Niet iedereen kent jullie nog, maar we gaan bij iedereen langs. Het komt vast wel goed, want als er wat is, kom je maar bij mij en als ik even geen tijd heb, doen we het na het werk wel even.’
‘Moeten ze na het werk nog studeren?’, vroeg José. Sheila gaf aan dat het meeste onder werktijd zou worden gedaan. ‘Afhankelijk van hoe snel ze het oppikken, ruwweg de hele ochtend leren en/of les en de rest van de dag praktijkles en opdrachten maken’, zei ze.
De rest van de avond werd er druk gespeculeerd over hun toekomst en met name die van Sheila en Anouk.
‘Soms denk ik er wel over permanent op hun planeet te gaan wonen, dan heb je als vrouw meer respect en als het ik het goed begrepen heb, is hun klimaat ondertussen redelijk geschikt om gewassen zoals wij die kennen te verbouwen.
Hier ben ik het grootste gedeelte van de tijd toch binnen, dus met de Aardse buitenwereld heb ik niet zo’n nauwe band en is het makkelijker om mij aan een andere omgeving aan te passen’, zei Sheila.
Anouk twijfelde, maar zou, als Sheila echt wou, zich bij dat besluit neerleggen en ook meegaan. ‘Natuurlijk moet je dan met mij mee, want zonder rem ben ik nergens’, zei Sheila, verwijzend naar haar kaartje.
Toen het al laat werd, gingen ze slapen, want de volgende dag zouden ze Kerst-inkopen doen.
Het werd al snel weer zomer en eind augustus stond Sheila op het punt van bevallen, maar aangezien zij de eerste mens was die zwanger was geworden van een Virginisaanse man, wist niemand hoelang de zwangerschap zou duren.
Op Virginis duurde een zwangerschap hooguit acht maanden, maar hoe het hier zou worden met een gemengd DNA, wist niemand.
Plotseling, terwijl ze uit verveling een ommetje door het complex maakte, kreeg ze hevige weeën en ze kromp ineen van de pijn. Toevallig was Anouk even naar Astrithr gegaan, om wat pijnstillers te halen, omdat de weeën ieder moment konden komen en ze geen risico wouden lopen.
Sheila was weer zo koppig geweest om alleen de hort op te gaan en ze viel flauw. Ze werd gevonden door Lieneke, die te baden was geweest en even bij Heidi wou kijken, omdat ze een pizza hadden besteld en Lieneke wou weten of ze nog wat moest klaarzetten.
‘Sheila!’, wat is er gebeurd? Zijn het weeën?’, vroeg Lieneke geschrokken en sloeg alarm. Sheila werd door een paar assistentes van Astrithr naar de ziekenzaal gebracht, waar alles al gereed was gemaakt, omdat ze op het ergste voorbereid wouden zijn. Dat bleek een goeie zet, want Sheila werd direct aan het infuus gelegd en ze kwam al snel weer bij kennis.
‘Rustig maar, je bent veilig en het is niets ernstigs’, sprak Astrithr geruststellend. ‘Een mens is een stuk gevoeliger voor de relatief intense weeën die zo’n zwangerschap met zich meebrengt, maar bekijk het van de zonnige kant: als je juist gèèn weeën had gehad, was ik pas ongerust geweest. Dit is een teken dat je lichaam zich klaarmaakt voor de geboorte, net als wat jullie op Aarde ook hebben. Ik heb toevallig de laatste scans dubbel gecontroleerd en je bloedmonsters zijn door meerdere assistentes bekeken en het moet wel raar lopen als het fout gaat. Maak je geen zorgen om je eigen lichaam, zolang je hier blijft hebben we alles onder controle.’
Anouk, die net weer onderweg was naar hun kamer, was weer teruggerend en trof Sheila uitgeput op het bed aan.
‘Waarom ben je ook zonder rem onderweg?’, zei ze, terwijl ze Sheila door haar haar streelde. ‘Laat haar maar hier, want anders ontsnapt ze me straks nog een keer’, stelde ze voor, wat Astrithr ook al van plan was.
‘Het kindje kan vòòr middernacht al komen, maar het kan ook nog een dag duren’, zei Astrithr. Anouk besloot bij Sheila te blijven en spoedde zich naar hun eigen kamer om wat spulletjes op te halen.
Astrithr en de assistentes lieten Sheila en Anouk met rust, zodat ze zich beiden konden voorbereiden op de komst van het kindje.
Na een onrustige nacht werd Sheila vroeg wakker en draaide zich om naar Anouk, die nog sliep. Ze had een raar gevoel en instinctief wist ze dat het kindje eruit wou. ‘Anouk! Wakker worden, ik voel me zo vreemd; volgens mij is het zover!’, riep ze en drukte op de noodknop.
Op het moment dat Astrithr en een paar assistentes binnen kwamen, was Anouk ook net wakker geworden en bezorgd keken ze naar het beeldscherm naast het bed. Gelukkig leek alles normaal, maar Sheila’s hormonen waren nu echt op hol geslagen, wat een teken was dat het kindje onderweg was.
Ineens kwam Sheila overeind, zou wat zeggen en viel weer achterover in bed.
Voor ze het in de gaten hadden, hoorden ze een baby: het kindje!
Terwijl de assistentes zich om Sheila bekommerden, nam Astrithr de baby van het bed en controleerde snel of alles goed was.
Tot haar grote opluchting leek het kindje gezond te zijn. Het was iets groter en zwaarder dan een gewone mensenbaby, maar dat was al voorspeld.
‘Sheil!, hoor je me? Verlaat me niet, want dit is jouw baby!’, fluisterde Anouk, terwijl ze Sheila’s handen vasthield. Het leek erop dat Sheila in een coma terecht gekomen was, maar omdat er geen teken was wat daar op wees, lieten ze haar even liggen. Gelukkig kwam ze na een goeie tien minuten weer bij kennis en Anouk nam de in doeken gewikkelde baby over van Astrithr en legde deze liefdevol in Sheila’s armen. ‘Je hebt het geflikt! Een gezond babymeisje’, fluisterde Anouk, die het niet meer droog hield.
Sheila pakte de baby aan en bekeek haar eens goed. ‘Welkom op Aarde, Famke’, sprak ze en kuste eerst de baby en daarna Anouk.
Tamra’s voorouders waren uit Friesland afkomstig en ze had de actrice Famke Janssen ook altijd bewonderd, dus de keuze voor een naam was snel gemaakt.
Ze hadden afgesproken dat Anouk de naam mocht bedenken, omdat Sheila diegene was die zwanger werd en omdat ze de aanzet had gegeven.
‘Kijk eens aan, wat een mooi stelletje!’, sprak een bekende stem. Meesteres Rowarya was met een kleine delegatie binnengekomen om de meiden te feliciteren. ‘Dit is een historisch moment voor iedereen’, sprak ze.
‘Sheila en Anouk: het is bij ons de traditie het kind officieel te verwelkomen en we zouden het een eer vinden dat ook bij jullie kindje te mogen doen’ en ze keek beide meiden aan.
‘Natuurlijk, dat zouden we zelf ook een eer vinden, toch?’, vroeg Sheila aan Anouk, die het er roerend mee eens was.
Ze wou het kindje al aan hun meesteres overhandigen, maar dat was niet de bedoeling. Anouk moest ook op het bed gaan zitten en meesteres Rowarya haalde drie pakketjes tevoorschijn. Sheila, Anouk en de baby kregen ieder een pakje, terwijl de meesteres de welkomstwoorden sprak:
‘Welkom baby Famke; het is een grote eer jou op deze planeet te verwelkomen. Je bent uit twee rassen geboren en je hebt ons letterlijk en figuurlijk samengebracht. Wees welkom op Aarde en wees welkom op Virginis en dat je je beide ouders maar op koers mag houden! Welkom baby Famke.’
Ze omhelsde en knuffelde de beide meiden liefdevol en feliciteerde ze met deze mijlpaal. ‘Jullie zullen het vast goed doen als ouders en jullie kunnen altijd bij ons aankloppen voor hulp of advies. Anouk heeft mij het kaartje laten lezen met die tekst van dat liedje, wat mij inspireerde op jullie cadeau’s. Sheila is het gaspedaal, Anouk is de rem en Famke moet jullie sturen, zodat jullie een gelukkige en gezonde toekomst tegemoet kunnen zien.’
Ieder had een mooie hanger gekregen met daaraan een ring, waarin voor Sheila een gaspedaal, voor Anouk een rem en voor de baby een stuur was gemaakt, van de bekende groene edelsteen.
‘Dat is prachtig!’, riep Sheila uit en omhelsde haar meesteres. Ook Anouk bedankte de meesteres op dezelfde manier.
Van de andere meesters en meesteressen kregen ze allemaal babyspulletjes en wat mooie sieraden. ‘We laten jullie nu met rust en zullen met Astrithr overleggen wanneer ik weer langs kan komen om te kijken of alles nog goed gaat. ‘Rust goed uit, want je hebt nu een grote verantwoordelijkheid voor jezelf en Anouk. Geen van beiden heeft er baat bij wanneer je werkt tot je er bij neervalt!’, gaf de meesteres nog als goeie raad mee.
Ze kuste de baby en ging met de rest van het gezelschap naar buiten. ‘Nu slapen!’, sprak Astrithr streng. ‘Anouk kan haar zometeen een flesje geven en vanmiddag zullen we proberen of je haar borstvoeding kan geven. Jullie vriendinnen zijn al op de hoogte en komen vanmiddag na je middagdutje even op bezoek. Daarna is het even gebeurd met het bezoek!’
Sheila zag aan Astrithr’s gezicht dat het haar menens was. Ze sprak nu voor 100% als dokter en niet als een goede collega.
’s Middags had Sheila wonderbaarlijk goed geslapen en toen ze om zich heen keek, zag ze overal bloemen en kaartjes, die door meelevende collega’s en andere meiden waren gebracht.
Ze was de kaartjes nog aan lezen, toen de anderen binnenkwamen. Zelfs Heidi had haar werk in de steek gelaten. Deze had zelfs beschuit met muisjes meegenomen, al had het haar wat overredingskracht gekost om toestemming van Astrithr te krijgen. Toen die eenmaal doorhad dat het een traditie was, mocht het en stelde zelfs voor iedereen te trakteren.
De meesters en meesteressen hadden vreemd opgekeken van de traktatie, maar het smaakte hun prima en ze waren vereerd dat ze deel mochten uitmaken van deze traditie.
De meisjes bewonderden de baby en vonden het allemaal een mooie naam.
‘Ik wil een tatoeage met de naam van Anouk en Famke op mijn enkels, maar niets tegen Anouk zeggen’, zei Sheila, toen Anouk even een flesje voor de baby klaarmaakte.
De anderen bedachten een plannetje om het te kunnen uitvoeren en ze overlegden het met Astrithr, die voorstelde om een bekende tatoeëerder te mailen. ‘Ik ga geld inzamelen, want iedereen wil iets geven en Anouk wou een ring voor Sheila kopen en dan kan dat mooi van het ingezamelde geld. Dat mag Sheila op haar beurt natuurlijk niet weten’, zei Astrithr en ze beloofde het te regelen.
Een paar weken later mocht Sheila weer naar haar eigen kamer, maar niet voordat ze een laatste controle zou ondergaan. Ze wist niet dat er nog een controle zou plaatsvinden, maar ging zonder mopperen met Astrithr mee naar een andere kamer, waar ze een man zag zitten, die onder de tatoeages zat.
‘Je wou een tatoeage hoorde ik van de meisjes en omdat iedereen met jullie meeleeft, hebben we geld ingezameld en de beste tatoeëerder uit het land hier laten komen’, verklaarde Astrithr de aanwezigheid van de man.
Sheila ging zitten en nam met de man door wat ze wou hebben en toen dat eenmaal duidelijk was, liet de man wat schetsen zien.
Hij had de namen al doorgekregen en wist wat Sheila mooi vond. Ze kreeg boven haar linkerenkel de naam van Anouk en boven haar rechterenkel de naam van Famke, beiden versierd met een roosje.
Toen het klaar was, trok ze haar sokken goed op, zodat ze het kon laten zien wanneer haar huid niet meer zo rood was. Ze ging tevreden terug naar haar kamer en zag dat Anouk haar spulletjes in de tussentijd al had opgehaald.
Famke lag vredig in haar wiegje te slapen, maar toch kon ze het niet laten de baby uit het wiegje te halen en er mee op bank te gaan zitten.
Tot haar verbazing bleef Famke rustig doorslapen en zelf was Sheila ook wel toe aan een middagdutje. Zo kwam het dat ze met de baby in haar armen op de bank in slaap viel.
Toen ze weer wakker werd, merkte ze dat Anouk bij haar op de bank was gekropen en tegen haar aan lag. Ze kuste haar vriendin wakker, want het was tijd voor borstvoeding en die speciale momenten wou ze per se met Anouk delen. ‘Hey schatje! Fijn dat je weer thuis bent’, begroette Anouk Sheila.
‘Jullie lagen zo lief te slapen, dat ik er jaloers van werd’, plaagde ze en kuste Sheila terug. ‘Twee mooie meisjes en beiden van mij, wat kan ik me nog meer wensen?’
Ze pakte een doosje, die ze aan Sheila gaf. ‘Dit is voor jou, lieverd’, zei ze en gaf haar een fijne knuffel. Sheila maakte het doosje open en haalde er een hele mooie ring uit. ‘Oh Noekje! Dat is lief! Dank je! Je bent een schat!’, stamelde Sheila emotioneel en omhelsde Anouk. ‘Er hoort nog wat bij’ zei Anouk en gaf Sheila een mooie kaart.
Sheila las de tekst voor en barstte halverwege in tranen uit.
“I thought I had seen pretty girls in my time but that was before I met you
I never saw one that I wanted for mine but that was before I met you
I thought I was swingin' the world by the tail, I thought I could never be blue
I thought I'd been kissed and I thought I'd been loved
But that was before I met you
I wanted to ramble and always be free but that was before I met you
I said that no woman could ever hold me but that was before I met you
I thought I was swingin' the world by the tail, I thought I could never be blue
I thought I'd been kissed and I thought I'd been loved
But that was before I met you
They tell me I must reap just what I have sown but darlin' I hope it's not true
For once I made plans about living alone but that was before I met you
I thought I was swingin' the world by the tail, I thought I could never be blue
I thought I'd been kissed and I thought I'd been loved
But that was before I met you
But that was before I met you”
Ze liet zich door Anouk troosten en liet toen zien wat zij voor haar had gedaan. Ze deed haar sokken uit en liet een verbaasde Anouk zien wat ze had laten doen. Anouk was er stil van. ‘Heb je dat voor mij gedaan?’, vroeg ze.
Sheila knikte. ‘Beter gezegd: voor òns’ en ze wees naar Famke, die rustig op de bank bleef doorslapen.
‘Als je klaar bent met de borstvoeding, kruipen we lekker in bed en als je niet te moe bent, wil ik weer met je vrijen. Ik zorg wel voor het eten, dus geen gestress’, zei Anouk en ze kuste Sheila teder. ‘Dat is inderdaad al weer lang geleden dat we samen gegeten hebben’, antwoordde Sheila lachend.
‘Prima, als je het zo speelt, dan maar geen seks. Ik zal Suzanne en Annette wel vragen of ik daar kan slapen’, zei Anouk quasi gekwetst.
Sheila trok Anouk naar zich toe en kuste haar vol op de mond. ‘Niet zo dreigen, schatje, of wou je mij soms droog laten staan?’, fluisterde ze.
Na wat plagende kusjes was het tijd voor de borstvoeding en ging Sheila weer op in haar rol als moeder.
Zoals beloofd, ging Sheila daarna met Anouk naar bed om eindelijk weer eens te kunnen vrijen. Sheila wou het rustig aan doen, dus bleef het bij zoenen, vingeren en strelen. Beide meiden genoten intens van dat moment, totdat Famke begon te huilen. ‘Leuke timing heeft ze, van wie zou ze dat hebben?’, vroeg Anouk zich af en gaf Sheila een por in de zij.
‘Neem haar anders maar even mee, dan kan ze tussen ons in slapen. Ik heb geen zin om voor het eten nog wat anders te doen’, zei Sheila.
Anouk vond dat een goed plan en even later lagen ze met hun drieën in bed. De baby vond het blijkbaar ook prettig, want ze was direct stil toen Anouk haar tegen Sheila aan legde. Deze was wel een klein beetje jaloers, maar ze wist dat een baby zich eerst meer aan de moeder hechtte en Sheila was de echte moeder. Zo bleven ze liggen totdat het etenstijd was.
Anouk had wat van de Chinees besteld, wat door Amber naar hun kamer gebracht werd. Zo kon ook zij even met de baby kennismaken.
De dagen daarna was het nog even druk met kraamvisite, maar al snel werd alles weer gewoon.
De baby groeide als kool en Marjon en Kirsten deden het prima in hun nieuwe functie. Het eerste jaar, gedurende Sheila’s zwangerschap, waren ze ze iedere avond bij Sheila en Anouk langsgekomen om alle zaken door te nemen en ondertussen was dat nog maar eens per week, op de zondag, wanneer de vriendinnen bij elkaar kwamen om bij te kletsen.
Op één van deze zondagen kondigden Sheila en Anouk aan dat ze naar Virginis zouden gaan, om de bewoners van die planeet te laten zien dat er nieuwe hoop was voor hun ras. Astrythr zou met hun meegaan om ze te begeleiden. ‘Gaan jullie voor altijd weg?’, vroeg Lieneke, die het maar niets vond. ‘Eerst voor een jaar of zo en dan komen we weer terug, maar het kan inderdaad zijn dat het ons daar zo goed bevalt, dat we er gaan wonen’, knikte Sheila, die zelf ook verdrietig was, want om haar vriendinnen in de steek te laten vond ze ook niet fijn. ‘Het wordt voor ons ook moeilijk, maar we willen hun volk laten zien dat er met wat hulp echt nog toekomst is voor hun. Het is toch mooi om ze Famke te laten zien? Ze is nu twee jaar en Astrithr gaat mee voor het geval er complicaties zijn, maar zij hebben een voorsprong op medisch gebied, dus ik zie geen problemen voor Famke’, zei ze.
Na veel lange gesprekken met nog meer tranen, was de dag aangebroken: ze zouden vertrekken!
‘Stap maar in deze capsule’, zei Astrythr, toen ze in de lanceerhal waren. Alle vriendinnen waren aanwezig om afscheid te nemen. ‘We sturen wel eens een berichtje, want de communicatie gaat niet via gewone golflengtes, dus jullie zullen snel wat van ons horen en als je ons een berichtje wilt sturen, kun je dat doen via meesteres Rowarya. Die laat wel zien hoe dat moet. We zullen jullie missen!’, zei Sheila en ze deed de deur van de capsule dicht.
Door een soort van kromming in de ruimte, ook wel eens “wormgat” genoemd, konden ze in een paar uren op Virginis aankomen.
De capsule werd zo snel gelanceerd, dat deze van het ene moment op het andere verdwenen was. Het was ook niet echt een lancering, maar meer het ter plekke manipuleren van de ruimte, waardoor ze direct diep in de ruimte zaten.
De capsule landde veilig op Virginis en de meiden gingen eerst naar hun tijdelijke woning, om te acclimatiseren en om Famke te onderzoeken. Die had de reis uitstekend doorstaan en Sheila en Anouk gingen met Famke op schoot buiten op de veranda zitten. De woning lag diep in een bos verscholen, aan een meertje met helderblauw water. Ondanks dat de bomen en planten heel exotisch aandeden, waren er ook bekende dingen. Er vlogen een paar vogels op, die sterk aan uilen op Aarde deden denken. Astrithr legde uit dat ze hier zelf niet zoveel flora en fauna hadden en dat er regelmatig zaden en DNA van Aardse planten en dieren werden overgestuurd, zodat ze hier gebruikt konden worden. ‘Lokale dieren worden getest op de mogelijkheid om te paren met Aardse dieren. En je moest eens weten waar wij allemaal menselijk DNA hebben gevonden. Die satellieten van jullie bevatten nog genoeg materiaal, wat ook verklaart hoe ons volk jullie planeet heeft gevonden’, legde ze uit.
Bewonderend liep Sheila naar het meertje, met Famke in haar armen.
Ze klom op een hoger gelegen rotsplateau en overzag het terrein met een peinzende blik. ‘is dit onze nieuwe planeet, Famke? Of passen we toch beter op Aarde?’
‘Mama thuis’, reageerde Famke kraaiend van plezier en wees naar de lucht. Ze genoot blijkbaar van de vogels en de ruisende bomen. ‘Dat is je thuis, lieverd’, sprak Anouk, die er ook bij was komen staan.
‘Je hebt heel wat bereikt en kunt trots op jezelf zijn, want je hebt meer voor die meisjes op Aarde betekend dan je denkt.’
Anouk sloeg haar arm om Sheila heen en zwijgend keken ze naar de lucht.
Zouden ze zich permanent op Virginis vestigen, of na de eerste terugkeer weer op Aarde blijven?
De tijd zal het leren…..
Einde
|
|
De sex verhalen op deze site zijn van erotische aard en kunnen schokkend of kwetsend overkomen.
De sex verhalen zijn geschreven door de bezoekers. sex-verhalen.net is hier niet aansprakelijk voor.
Wanneer een verhaal te kwetsend of te schokkend is kunt u dit via email aan ons melden en zullen wij dit verhaal verwijderen.
Klik hier als je een kwetsend verhaal wilt laten verwijderen (vermeld de titel en schrijver van het verhaal).
|
Laatste zoektermen:
Sitemap Sex-verhalen.net sitemap xml
|
|
Score van dit verhaal :
