Categorieën:
Geavanceerd zoeken
- Sexdating
- Advertenties geile vrouwen
- Op zoek naar affaire?
- Beetje vreemdgaan
Amateur Sex Op Even Flirten
Sexverhalen.startkabel.nl
Sexverhalen
Sexverhalen.2link.be
|
|
|
|
|
|
Tieners verhalen // Liefdes Piraat
1688: op zee
Het was prachtig weer. Een zeldzame zuidwesten wind bracht het schip sneller door de Caribische wateren dan verwacht. Leonora stond op de boeg te mijmeren en genoot van de wind in haar haren. Na twee jaren in Londen was ze van een spichtige puber veranderd in een jonge schoonheid. In Londen had ze de opleiding voltooid die adellijke jongedames uit het grote Britse rijk allemaal volgden. Ze kon zich nu volledig volgens de etiquette door de society bewegen. Dagelijks ging ze, geheel volgens de mode uit rijden, waarbij ze regelmatig bij de grote breinen van die tijd vereerde met een bezoek. Isaac Newton zelf had al eens opgemerkt tegen de koning dat het meisje een bijzonder scherpe geest had. Zijn goede vriend, Lord Sussex voegde er aan toe dat ze ook een stuk betrouwbaarder was dan haar vader Bijna heel Londen dong naar haar gunsten. Zeker de vele vrijgezellen maakten haar bijna dagelijks het hof. Laconiek, zonder aanstoot te geven, wees ze jongemannen af die voor een meisje als zij, een zeer goede partij waren geweest. Leonore wilde zich niet binden. Op de eilanden waren vrouwen vrijer dan in het stijve Londen en als ze zich nu zou binden aan een man dan zou ze haar geliefde eilanden misschien wel nooit meer zien. Daar komt bij dat ze een behoorlijke schok had gekregen toen één van de jongemannen die ze erg aantrekkelijk vond, uit een bordeel zag komen. Was de liefde dan alleen maar lichamelijk? Zelf had ze nog diezelfde dag de grootste moeite gehad om niet toe te geven aan dat brandende lustgevoel in haar buik. Alleen maar om zich te gedragen volgens geldende conventies. Poeh! Als mannen mochten, dan mocht zij ook. Ze was vast van plan om de volgende keer maar eens haar eigen plezier te volgen. Helaas voor de onstuimige, jonge Leonore was de volgende ochtend de wind uit de juiste hoek te waaien, waardoor hals over kop Engeland en Londen moesten worden verlaten.
Haar vader, de gouverneur van het rijke eiland St. Kitt's had van dit alles weinig mee gekregen. Hij had niet gemerkt hoe zijn dochter van een spriet in een jonge schone was veranderd. Getrouw kreeg hij iedere week een rapport van haar gouvernante en hij hoorde met halve aandacht de loftuigingen aan. Zijn dochter bleek een uitmuntende leerling te zijn. Ze sprak vrijwel vloeiend Frans en Spaans en een redelijk mondje Nederlands. Wiskunde, algebra, ze excelleerde in alles. Haar vader liet haar echter volkomen links liggen en ze haatte hem ervoor. Het enige dat haar vader bezig hield was zijn vermogen. Als gouverneur van St.Kitt's had hij een goudmijntje in handen. De tabaksopbrengsten waren fenomenaal. Ook had het eiland opvallend veel bossen, waardoor hij een rederij kon opzetten. Zo had hij alles in één hand en deze aanpak had hem geen windeieren gelegd. Hij bedacht zich dat hij wel eens in zout zou kunnen gaan investeren. Die gekke Hollanders verdienden er kapitalen mee. Toen gleden zijn gedachten weg. Hij was ongerust. Op twee derde van de reis kwamen ze in een hevige storm terecht, die wel drie dagen duurde. Toen de storm geluwd was, bleek het schip er zonder noemenswaardige averij van af te zijn gekomen, ze waren echter wel uit de vloot weg geblazen en later bleek dat ze zo'n honderd kilometer uit koers waren geraakt. De vloot terugvinden zou hetzelfde zijn als zoeken naar een spelt in een hooiberg. Hier zouden ze overigens ook geen proviand voldoende voor aan boord hebben. Ze moesten proberen St.Kitt's op eigen gelegen zien te bereiken en dat zou een hele toer worden. Ze waren in oorlog met de Spanjaarden en de Fransen en ze hadden een ongemakkelijke vrede met de Nederlanders en dan waren er nog de piraten. Ze waren bezig een zo ruim mogelijke bocht om Tortuga te maken, maar was die bocht ooit ruim genoeg?? Hij schrok niet eens echt toen hij het in deze wateren gevreesde “Schip Ahoy” hoorde. Wel werd hij diepbedroefd. Hij had twee jaar lang dag en nacht handel gedreven zijn volledige winst van Londen was in het ruim in de vorm vee, stoffen, en kunstvoorwerpen. Dit alles nam zo veel ruimte in beslag dat het de reden was dat er veel te weinig proviand aan boord was. Hij wist dat er wat rumoer onder de bemanning was, maar niets dat de kapitein en zijn mannen niet aankonden. Betrouwbaar in een gevecht zouden ze echter niet zijn. Maar ja, wat voor gevecht. Het koopvaardijschip zag er dan weliswaar imposant uit, het had lachwekkend weinig verdediging. Nee, het enige dat zijn kostbare vracht nog redden kon was dat het andere schip een Engels schip was. Hij keek met zijn telescoopverrekijker naar de top van de mast. Een Jolly Roger!! Piraten! Met wankele benen liep hij de brug op. De kapitein was bezig de verdediging te organiseren, maar de gouverneur stopte hem. Hij besefte dat terugvechten niet alleen zijn bezit maar ook zijn leven zou kosten. Nu zou hij nog een deal kunnen sluiten.
Het schip dat naderde was dat van Henry Avery. De beruchte piraat die een officier was geweest bij de marine van zijne majesteit Edward I. Gevreesd om zijn kennis van het zeegevecht en niet te verlegen een keel meer of minder door te snijden. Toch had hij niet een reputatie van slager zoals zijn tijdgenoten Edward Teach, alias Blackbeard en Calico Jack. Avery was van adellijke komaf en gebruikte wreedheid nooit zonder doel. Hij was echter zeker niet minder succesvol. Sterker, hij en zijn bemanning behoorden tot de rijkste van alle piratenbendes.
Avery zag al snel dat hij een rijke buit had veroverd en zijn bemanning zag dit ook. Zonder dralen werd het machteloze koopvaardijschip geënterd, zonder dat er een schot was gevallen. De bemanning werd overmeesterd, maar putte hoop uit de redelijke discipline die deze barbaren leken te hebben. Er werd niet gemoord en zelfs niet gemarteld. Iets dat in die tijd toch een veelvoorkomend tijdverdrijf was. Wel werd bij allen de handen achter de rug gebonden, maar verder werden ze met rust gelaten.
Henry Avery was gekleed in een kostuum die zeker niet onderdeed voor die van de gouverneur. Leonora's vader probeerde een deel van de handelswaar te redden door te pogen met Avery te onderhandelen, maar deze duwde hem bruut van zich af. Smekend op zijn knieën smeekte hij nu om zijn handelswaar dat in snel tempo werd overgeladen op het piratenschip. Vaag zag hij dat zijn dochter, al tegenstribbelend, ook werd meegevoerd, maar hij dacht enkel vracht en de waarde die dit vertegenwoordigde. Zijn pensioenvoorziening werd daar weggevoerd, zijn levenswerk! Dat hij zich op geen enkele manier om zijn dochter bekommerde zou hem nog berouwen.
De piraten hadden intussen evenveel oog voor de mooie Leonora als voor de (rest) van de buit. Op zee zijn vrouwen even zeldzaam als groene weiden, laat staan zo'n mals jong blaadje. Taaie, verweerde koppen lieten hun ogen geil op haar ongerepte lijfje rusten en dromden op haar toe. Ze sloot haar ogen en wachtte op de aanraking van de eerste handen die haar lichaam zouden betasten, toen er plotseling een schot klonk. Verstijfd van schrik stonden piraten en gouverneursdochter op het dek. Avery bulderde: “De eerste die dit meisje aanraakt gaat direct overboord!!!”. Opstandig geroezemoes steeg op. “Je wilt haar zeker voor jezelf houden!!. “Het is drie maanden geleden dat we in Tortuga waren. Mannen kom op!” De piraat die deze woorden uitsprak liep op haar af en dacht haar te kunnen grijpen. Weer klonk een schot. De piraat richtte zijn ogen naar de lucht, wankelde en viel dood neer. De rest van de bemanning keek doodstil in het vastberaden gezicht van hun kapitein. “We gaan naar Tortuga!” Sprak hij luid. “Maar dit meisje gaat mij mee”.
Leonora keek verwonderd om zich heen. Ze bevond zich in de weelderigste kajuit die ze ooit had gezien. De man die bij haar was beviel haar aanmerkelijk meer dan die fatten in Londen. Natuurlijk was ze erg geschrokken van de gewelddadige gebeurtenis op het dek, maar het had haar ook op een vreemde manier opgewonden. Nu, hier in het bijzijn van deze knappe, grote, charmante piratenkapitein, leek alle opwinding zich plotseling te concentreren in haar buik. Het voelde alsof de vlammen uit haar lendenen sloegen en dit was maar goed ook. Want ondanks dat Avery geen barbaar was, was hij wel degelijk een man. En hij was een man die, evenals zijn bemanning, het drie maanden had moeten stellen zonder vrouwelijk vlees en in die tijd werden meisjes aanmerkelijk sneller volwassen geacht dan tegenwoordig. Als in een roes hoorde ze zijn vraag “ben je nog maagd?. Leonora knikte verlegen. “Dan zal ik voorzichtig zijn.”. Verder sprak hij niet. Teder, maar vastberaden ontklede hij het mooie meisje. Leonora had het gevoel dat haar hele lichaam gloeide en ze hijgde onder zijn aanrakingen. Avery ontklede zich ook, kroop op haar en zette zijn gezwollen eikel tegen haar ongerepte, kletsnatte lipjes. Instinctief duwde ze haar heupen omhoog om zijn keiharde pik in haar jeugdige kutje te krijgen. Langzaam duwde hij zijn pik langzaam in haar buikje. Heel even voelde ze een pijnscheut die al snel overging in een extatisch gevoel van gevuldheid. Hier kwam al haar verlangen naar avontuur en romantiek samen. Ze wilde van hem en alleen van hem zijn. Traag begon hij haar te neuken. Ze realiseerde zich hoeveel geluk ze had. Ieder andere piratenkapitein had haar bruut verkracht hebben, om haar daarna aan zijn bemanning te geven, waarna ze waarschijnlijk zou verdwijnen in de bordelen van Tortuga. Dankbaarheid, zucht naar avontuur en pure geile opwinding gaven haar het gevoel alsof haar kutje in brand stond. Ze hijgde schor “neuk me, neuk me hard”. Avery verhoogde zijn tempo. Zijn geharde, gebruinde lijf ging steeds harder te keer op haar tere lijfje en ze genoot met volle teugen. Straaltjes zweet liepen langs zijn taaie gezicht, wat haar opwinding alleen maar groter maakte. Ze wilde volledig overgegeven zijn aan zijn mannelijkheid. Met een paar harde stoten, wat haar mond hijgend deed open staan, spoot hij zijn opgespaarde sperma van drie maanden in haar maagdelijke buikje. Ze gilde “Ik voel het!!! Ik voel het!! Ik voel het!!” en hijgend kwam de tengere Leonora ook klaar. Als een ervaren slet gingen haar vingers over haar klitje. De genotsgolven leken haar hele lichaam in beslag te nemen en ze vreesde het bewustzijn te zullen verliezen, maar eindelijk zwakten de genotsgolven af. Kletsnat van zijn en haar eigen zweet lag ze nahijgend op haar rug. Met een wazige blik keek ze hem aan. Glimlachend keek hij op haar neer. “meisje, meisje, wat moet ik met je aan?” De vraag bleef in het luchtledige hangen.
De volgende dagen waren als een droom. Ze kwamen bijna de kajuit niet uit en Leonora verbaasde Avery, naast haar onverzadigbare lust, meer en meer over haar enorm uitgebreide kennis van de zeevaart. Of het nu navigeren, geografie of scheepsbouw betrof.
Na een paar dagen werd haar droom echter wreed verstoord. Er ontstond druk rumoer op het dek en Avery vloog naar buiten. Ongemerkt, slim gebruik maken van de zon, was een zwaar bewapend oorlogsschip genaderd. Een hevig zeegevecht tussen twee zwaar bewapende schepen volgde. Aan beide kanten werden verliezen geleden, maar de soldaten kregen de overhand en enterden al snel het piratenschip. Henry Avery was echter een geduchte vechter en een uitstekend organisator en de soldaten kenden zijn reputatie. Onder de kundige leiding van Avery stopten de piraten de aanval en drongen de soldaten terug.
Leonora was bij het eerste schieten in een hoekje gekropen. Toen het vuren echter stopte en vechtgeluiden van buiten de kajuit kwamen, kon ze zich niet bedwingen en deed de deur van de kajuit voorzichtig open. Ze zag overal dode en gewonde mannen. Een kogel sloeg een paar centimeter boven haar hoofd in een sponning, wat haar deed gillen. Niemand hoorde haar. Een meter van haar vandaan werd een piraat door zijn hoofd geschoten. Zijn bloed spatte op haar gezicht. Ze raakte ineens alle gevoel voor werkelijkheid kwijt. Dit was zo surrealistisch dat het een droom moest zijn. Plotseling zag ze Avery. Als een oorlogsgod zorgde hij bijna in zijn eentje voor de nederlaag van de soldaten van de koning. Plotseling raakte hij in gevecht met een tegenstander die echter zijn gelijke leek te zijn. Gebiologeerd volgde ze het gevecht. Voor al het andere om haar heen had ze geen oog meer. Steeds dichter kwamen de vechtende mannen bij de kajuit. Avery, zichtbaar moe, werd teruggedrongen en struikelde. Met juichkreet hief de soldaat zijn degen, waarna zijn gezicht verstarde in een verbaasde uitdrukking.
Volkomen instinctief had Leonora gehandeld. Ze zag haar liefde vallen en een verzengende haat maakte zich van haar meester. In een flits greep ze de dolk die ze vanuit haar ooghoek zag liggen, sprong met een schreeuw naar buiten en stootte de dolk horizontaal door de keel van de man die haar god bedreigde. Hijgend keek hij haar vol bewondering aan. Een dergelijke doortastendheid had hij al lang niet meer gezien. Leonora probeerde naar hem toe te kruipen, maar zakte ineen. Volledig uitgeput van vermoeidheid en van wat ze had meegemaakt, was ze flauw gevallen. Vele piraten hadden gezien wat er zich had afgespeeld en hielpen Avery Leonora zijn kajuit binnen te dragen en haar te verzorgen. Waar zij haar een paar dagen geleden nog hadden willen verkrachten werd ze nu door mannen als gelijke geaccepteerd. Hiervan had het meisje nog totaal geen weet. Ze was in een diepe slaap verzonken van waaruit ze pas na veertien uur slapen zou ontwaken.
Toen ze wakker werd, keer ze recht in zijn ogen. Hij keek haar warm glimlachend aan.. “Je hebt mijn leven gered meisje. Je... ” Zijn stem stokte. Hij wist niets anders te doen dan haar vurig te kussen. Ze voelde dat hij echt van haar hield en kuste hem minstens zo vurig terug. Haar vingers zochten direct de knopen van zijn broek en graaiden wellustig naar zijn harde neukstaaf, dat even later heerlijk zwaar en kloppend in haar hand lag. Hij kroop bij haar onder de dekens kuste haar opnieuw. Nu langzaam, vastberaden en gepassioneerd. Zijn handen woelden in haar mooie lange blonde haar en hij streek met de buitenkant van zijn hand langs haar wang. Haar fijn gevormde hand begon de massieve paal langzaam af te trekken. Een diepe grom kwam uit zijn keel, trok in een oogwenk zijn broek en haar japon uit en zette vastberaden zijn eikel, waar een druppel voorvocht op kleefde, tegen haar kutje aan en drong naar binnen. Leonora kromde haar rug van puur genot. “Oh Henry... ik dacht dat ik je nooit meer zou voelen”. Als een geil vrouwtjesdier ving ze kronkelend zijn stoten op. Ze wilde dat hij nooit zou stoppen met haar te paren. Het leek wel of ze alle zelfbeheersing was verloren en ze gilde van verlangen en toe ze klaar kwam voelde het alsof haar kutje van genot ontplofte. Leonora verloor half het bewustzijn en merkte daardoor nauwelijks dat Avery van beestachtige geilheid in haar pompte, alsof zijn leven er vanaf hing. Zijn sperma kookte in zijn ballen. Het werd hem zwart voor zijn ogen, beukte hijgend nog een paar keer bruut in haar buikje en spoot zich toen in haar leeg. Een riviertje van sperma liep uit haar jonge kutje. Dromerig keek ze verliefd op naar zijn taaie, mannelijke gezicht met zijn vurige donkere ogen. “Land in zicht!!!!”. De kreet waar ze zo lang op hadden gewacht stoorde hen nu in hun moment van passie, maar ze wisten niet hoe snel ze zich moesten aankleden.
Volgend hoofdstuk:
Tortuga
1688: Tortuga
Leonora keek als een bang konijntje om zich heen. Tortuga overvloeide haar in al zijn wellust, drankzucht en wetteloosheid. Ze wist dat Henry haar enige kans was om niet te verdwijnen in de vele bordelen die de stad rijk was. Maar Henry kon haar niet altijd bij zich houden. Er moesten nieuwe bemanningsleden worden aangemonsterd. Er moest worden onderhandeld over de verkoopprijs van de buit. Er moest smeergeld worden betaald aan vertegenwoordigers van de corrupte gouverneurs van de meeste omliggende eilanden. Allemaal zaken waar een jong, adelijk, meisje niet bij kon zijn. Soms was Henry dagen achtereen weg, waardoor ze lange tijd achtereen het huis niet uitkon. Dit was voor de avontuurlijke Leonora een marteling. Toch won gelukkig haar intellect het van haar onstuimig bruisende bloed en ze bleef gehoorzaam binnen. Ze besloot echter dat er maar één manier was om veilig te zijn en dat was te leren schermen en schieten als Henry zelf.
Henry had nog maar één voet over de drempel gezet, toen Leonora zich al op hem stortte. Ze was de afgelopen dagen gek geworden van verlangen en haar ranke vingers zochten al snel de knopen van zijn broek. Henry pakte haar hoofd tussen zijn grote handen. “Kleine, hete feeks” sprak hij schor “soms vraag ik mij af hoe lang ik je nog aan kan...”. Leonora wilde iets terugzeggen, maar haar antwoord werd gemoord door een hete lange kus. Haar benen werden week en ze zeeg door haar knieën. Zijn glimmende, paarse eikel zwengelde in haar gezicht. Een slanke hand pakte de schacht vast en bracht deze naar een fris, jong mondje. Met zijn pik een flink eind in haar mond, keek ze verliefd omhoog, recht in zijn ogen. Ze wist dat Henry zonder probleem twee of drie kon klaarkomen, dus ze wilde hem snel laten spuiten. Ze vond het heerlijk dat ze hem zo kon laten genieten. Gedreven trok ze de pik in haar mondje af. Zijn eikel begon licht te trillen en ze wist dat het niet lang meer zou duren, voordat hij haar mondje zou vullen met dat heerlijke zaad. Ze voelde zijn schacht pulseren en een enorme straal sperma spoot met kracht in haar keeltje. Het zaad bleef komen, maar Leonora wist inmiddels wel hoe ze dit moest verwerken. Genietend dronk ze zijn ballen helemaal leeg.
Henry's lul verslapte en glipte uit haar mond. Hij keek verliefd op haar neer. “Liefje, je kunt alles van me krijgen. Zeg maar wat je wilt hebben...”. “Schermen leren!” klonk haar volkomen onverwachte antwoord. “Schermen en schieten. Net zo als jij!”. Meteen was Henry weer bij zijn positieven en keek haar onderzoekend aan. Het jonge meisje zat nu weliswaar met een heerlijk onschuldig spermasnoetje naar hem op te kijken, maar hij was het gebeuren op het schip niet vergeten. De daadkracht en snelheid waarmee ze hem had gered, had niet enkel hem, maar zijn hele bemanning, met ontzag vervuld. Leonora ging verder, nog steeds zittend op haar knieën, aan de voeten van haar god, “Ik wil naar buiten! Ik wil niet de hele tijd thuis moeten zitten...”. Ze keek hem nu smekend aan. Henry lachte “je hebt er pit genoeg voor, maar ik vraag me af of een meisje dat wel kan.”. Als door een wesp gestoken sprong ze op en trommelde met haar vuisten op zijn borst. “Waarom zou ik dat niet kunnen??!! Wie zegt dat?? Heb ik op het schip niet laten zien dat...”. Plotseling barstte ze in snikken uit. Het nemen van een leven van een ander mens had haar meer aangegrepen dan ze wilde toegeven. “Henry omarmde haar en kalmeerde: “Meisje, je hebt gelijk. Je bent te anders dan andere meisjes om ergens als barmeid te werken. Ik zal je zo goed mogelijk onderwijzen, maar eerst ben je nog even van mij. Ik heb drie dagen zonder je moeten stellen en sinds ik jou ken ga ik ook niet meer naar een hoer”. “Oohh Henry, je houdt echt van me...” Zwijmelde Leonora. Avery pakte haar op, legde haar op bed en kleedde haar uit. Al snel waren hun lichamen weer versmolten met elkaar.
Leonora geeuwde verveeld. Ze had gedacht te leren zwaardvechten, maar in plaats daarvan werd ze vermoeid met theorie. Voor de reis terug uit Londen was kennis vergaren voor haar de ultieme uitdaging geweest, maar nu ze van het avontuurlijke leven had geproefd, kookte haar bloed onafgebroken. Ze hoorde hem ongeïnteresseerd aan, maar haar scherpe geest sloeg toch alles op. PATS!!!! daar kwam zijn hand met een harde klap op tafel. “Als je niet wilt leren, dan moet je het zeggen! Ik heb genoeg andere dingen te doen!” Het was de eerste keer dat Leonora hem boos zag en schuldbewust keek ze naar hem op. “Wat heb ik aan die theorie? Ik wil vechten.”. “En ik zeg dat je eerst moet weten waar je mee bezig bent. Pas als je de theorie goed kent dan zal ik je de praktijk leren.” antwoordde Avery. “Nou overhoor mij dan maar” klonk het brutale antwoord. Hij keek haar verbluft aan en wilde weglopen terwijl hij haar toebeet: “je lette niet eens op. Morgen krijg je nog een kans. Je laatste!!!!” Haar brutale gedrag ergerde hem. Misschien was ze toch nog niet zo volwassen als hij had gedacht. “Nee!!! Nu!!” Ze schreeuwde het bijna uit van woede. “Ik heb alles onthouden wat je hebt gezegd!!”. Henry werd nieuwsgierig, maar tegelijkertijd bozer. Wat dacht dat ding wel... “Laat maar horen: Wat is een riposte?” “Als ik je aanval pareer en overneem.” “Beschrijf de acht floretweringen?” ”Wat is de pommerence?” Hij vuurde de vragen op haar af en was verbluft over de snelheid en juistheid van haar antwoorden. Hij begon zich een beetje te beseffen hoe scherp haar geest was.
De volgende weken waren weer als een droom voor haar. Ze werd nu in de praktijk en in de theorie, door één van beste officieren die de Engelse marine ooit had gehad, onderwezen in de scherm, schiet en krijgskunst. Haar reflexen verwonderden hem. Het was ongelooflijk hoe het meisje haar gebrek aan kracht compenseerde door haar watervlugheid. Het duurde dan ook niet lang voordat ze vreselijk schrok, toen ze Henry zijn wambuis scheurde en een flinke kras maakte op zijn borst. Zijn gescheurde wambuis kleurde onmiddellijk rood van zijn bloed en ze werd bleek van schrik. “Henry...Neeeeee...!!!” schreeuwde ze ontzet. Henry lachte echter geruststellend “Je bent klaar meisje. Ik zou niet graag degene zijn die het voor echt tegen je op moet nemen”. Hierbij trok hij zijn wambuis uit en een ondiepe kras werd zichtbaar. Teder zochten haar vingers de wond, die ze per ongeluk had veroorzaakt. Tranen biggelden langs haar wangen en ze snikte van de schrik. Avery nam, zoals altijd als hij haar wilde geruststellen, haar hoofd tussen zijn handen en kuste haar passievol op de mond. “Ben je niet boos op me?” klonk haar stem benepen. “Ben je helemaal gek meisje... ik ben juist ontzettend trots op je!” antwoordde hij oprecht.
Op het dak van Avery's huis, met Tortuga, het “Sodom en Gomora van de renaissance”, aan hun voeten, vonden ze elkaar weer snel in een tango van lust. Hun handen vochten zich een weg door de kleren van de ander heen, om maar zo snel mogelijk naakt, verhit vlees te kunnen voelen. Het duurde niet lang of beiden waren helemaal naakt. De koele avondlucht op hun blote huid maakte het nog opwindender. Henry kon zich bijna niet beheersen en stootte, al voor hij bij haar binnen was, ongecontroleerd met haar lendenen. Haar kletsnatte kutje wachtte ongeduldig op de heerlijke harde schacht die het zou vullen. Henry stootte grommend zijn pik in haar. Hij genoot van zijn mooie, intelligente en nu ook gevaarlijke meisje. Hij wilde haar koesteren, liefhebben en op momenten zoals deze, volkomen bezitten en Leonora wilde niets liever dan zich volkomen aan hem geven. Hij neukte haar een tijd met lange halen, maar toen zijn orgasme naderde, werden zijn stoten onregelmatiger. Met zijn handen onder haar billen duwde hij haar in zijn kruis. Eigenlijk haalde hij haar gewoon bruut, zich volkomen overgevende aan het genot dat zich concentreerde in zijn eikel. Het was bijna pijnlijk zoals zijn eikel explodeerde en straal na straal heet zaad in haar buikje spoot. Het duurde bijna een volle minuut voordat de genotsgolven wegebden uit zijn lendenen. Hijgend rolde Avery van haar af en bleef zwijgend, kijkend naar de sterren, naakt naast Leonora liggen. Deze krulde zich tegen haar aan, legde haar hoofd op zijn behaarde borst en keek hem verliefd in zijn ogen. “Ik hou van je” zei ze zacht. “Wil je me helpen?”. “Ik wil alles voor je doen, lieve schat” sprak Henry teder. “Zeg maar wat.”.
“Toe je mij ontvoerde had mijn vader enkel oog voor zijn kostbare lading. Wat er met zijn dochter zou gebeuren interesseerde hem helemaal niets en dát wil ik hem betaald zetten”. Voor het eerst zag Henry haar ogen koud en bloeddorstig worden. Deze haat had een diepte die hij zich niet had kunnen voorstellen. Zeker niet bij zo'n tenger, mooi, jong meisje. Leonora ging verder “voor het zelfde geld was ik nu hoer of zelfs dood geweest. Als jij mij niet had beschermd voor je bemanning, dan had ik de hele reis in het ruim doorgebracht”. Ze huiverde bij de gedachte. Henry keek haar indringend aan. “Als er iemand is die recht op wraak heeft, dan ben jij het wel. Maar als je de weg van wraak eenmaal bent ingeslagen, dan is er geen weg meer terug. Wat wil je?”. “Dat mijn vader niets meer overhoudt van zijn heilige geld! Als een hond wil ik hem zien kruipen in de goot” Klonk haar antwoord hard en koud. Hierna zeiden ze niets meer tegen elkaar, maar keken ze dromerig voor zich uit. Beiden opgeslokt door hun eigen gedachten.
Nu Leonora een meester was geworden op de floret en met het pistool, liet ze zich meer en meer zien in Tortuga. Gekleed in een luxueus tenue, was ze een merkwaardige verschijning. Ze had mannenkleren aan, maar haar vrouwelijkheid was niet te verbergen. In de kroegen accepteerde het ruwe piratenvolk haar gelaten. Ze kon echter drinken en vloeken als de beste en meer en meer werd ze geaccepteerd. Eén keer werden twee dronken mannen handtastelijk. Binnen een minuut had ze beiden echter ontwapend, gebonden en met mes op de keel gezet. Alsof ze een groot wild had geschoten, zo behandelde ze de mannen. Lachend, met de armen over elkaar heen en met een laars op één van de mannen zijn keel, keek ze triomfantelijk om zich heen. Ziezo, hier had ze inmiddels ook respect afgedwongen. Het vrije leven beviel haar wel. Beter als dat nuffige gedoe in Londen.
Groter dan de oceaan voelde ze zich, toen ze terugliep door de donkere stegen van Tortuga, naar Henry's huis. Dat er gevaar kon schuilen, kwam totaal niet meer in haar op. Haar vaardigheid op de degen en het gebeuren van eerder op de avond, gaven haar het gevoel volledig onkwetsbaar te zijn.
Het net viel geruisloos over haar heen. Voordat ze een gil kon slaken, werd ze van achter beet gepakt en werd een hand over haar mond gelegd. Het net werd om haar heen geknoopt en als of ze niet meer woog dan een veertje, werd ze door een paar sterke mannen-armen over de schouder gelegd. Ze probeerde wanhopig los te komen, maar ze besefte al snel dat het niets zou uithalen. “zzziee zzzoo, kkkleine ffeeks, nu ggaan wij hhet eens even hhheeel ggezellig maken.” hoorde ze een man spreken met dubbele tong. Het was een stem die ze al eerder had gehoord. Het was de stem van één de mannen die ze eerder die avond, ten overstaan van de hele kroeg, had vernederd. Ze herkende ook de stem van een andere man. “Jjjaa, nnu zzullen wwe je eens llaten voelen wwwie er de bbaas is”. Leonora wist dat er voor een man niets erger is dan en publique te worden vernederd door een vrouw, of erger nog een jong meisje. Angstig wachtte ze dan ook haar lot af. Ze dacht aan Henry en hoe deze haar had gewaarschuwd s'nachts niet alleen naar buiten te gaan. Ruw werd ze een stal in gesmeten en landde op een berg stro. Een paar varkens en geiten lagen in ondiepe hokken en keken op naar het rumoer. Het net werd losgesneden en de mannen knielden naast haar, om wilt de kleren van haar lijf te scheuren. Een dronken walm, vermengt met geur van oud mannenzweet, drong haar neus binnen en ze moest haar best doen om niet te kokhalzen. Zeker toen kwijlend een mond op de hare werd gezet en een tong naar binnendrong. Ze probeerde nog even wanhopig zich los te vechten, maar toen ze een eeltige hand haar bruut bij haar kutje pakte, wist ze dat het volkomen vruchteloos was. Het beste was waarschijnlijk zo veel mogelijk meewerken. Toen één van de mannen haar dan ook besteeg en met zijn vette eikel haar buikje binnendrong, zuchtte ze enkel gelaten. “Zzoo hhoertje... ddit is ook niet je eerste kkkeer hé??”. Grinnikte de man genietend. Het was al weer een tijdje terug dat hij een kut om zijn pik had gevoeld. Zonder geld lukte dat zowiezo nooit en de laatste tijd had hij daar niet zo veel van. Dit jonge mooie ding te neuken, was dan ook alsof hij de schat van Montezuma zelf had gevonden. “Ik bén geen hoertje!” siste ze! De man hoorde het niet eens en stevig neukte hij haar door. Zijn maat werd echter ongeduldig en zei: “Hé, dddraai d'r eens om...ik wwil er ook bbij”. Leonora lag op haar buik, op de borst van de man. Hoe anders was het om geborgen op de buik van Henry te liggen...
Ze voelde hoe een pik tegen haar kontje werd aangezet en ze raakte in paniek. Dit was vies, zondig!! Ze zou naar hel gaan!!. “Stop!!! Neee!!!” Leonora kon tegenstribbelen wat ze wilde, maar de pik ging haar darmpjes binnen en op dat moment verdween de angst voor de zonde. Haar maagdelijke kontje werd, met een pik in haar kutje, open gesperd door een volwassen maat pik. Het voelde alsof ze volkomen uitscheurde, maar hoe ze ook smeekte en gilde, de mannen neukten haar door alsof hun leven er van afhing. Als twee zuigerstangen bewogen de harde pikken in haar jonge onderlijfje.
“Jaaaaaaaaaaaa, teeeeeef, we zouden je toch laten voelen wie er de baas was...” En bijna simultaan spoten de mannen hun ballen leeg. Het sperma gutste uit haar kutje, om de pik van de man heen. Het sperma van de zaadfontijn in haar darmpjes bleef netjes binnen. Haar kringspiertje zat te strak om zijn pik om het zaad te kunnen morsen. Pas toen de pik verslapte en uit haar gleed, gutste het sperma ook uit haar kontje. Ze voelde zich vies, vernederd, verkracht... Het beste was om roerloos te blijven liggen en hopen dat de mannen weg zouden gaan. “Tyfushoer!! hoorde ze zacht, terwijl ze voelde hoe één van de mannen naar haar toe boog en zijn kwijl in haar oortje liet druipen. Toen de mannen vertrokken, kon ze haar tranen niet langer tegenhouden en een paar minuten lang lag ze, naakt, besmeurt, te snikken op het stro.
Henry was woedend! Niet op Leonora, natuurlijk, maar op de mannen die zijn kostbare schat hadden ontheiligd. Hij had haar zelfs geen standje gegeven voor haar onverantwoordelijke gedrag door s'nachts door de straten van Tortuga te dwalen. Toen Leonora hem een beschrijving van haar belagers had gegeven, riep hij snel twee vrienden bij elkaar en ging op pad met bloedlust in zijn ogen. Het duurde niet lang voordat ze beide mannen hadden gevonden.
In misschien wel de slechtste kroeg van Tortuga interesseerde het niemand dat drie mannen, twee andere mannen, met een pistool in de rug, meenamen naar buiten. Ook op straat hield niemand hen tegen en voor twee dagen werden mannen gevangengehouden. Precies lang genoeg om Leonora weer op krachten te laten komen. In een geblindeerde koets werden de mannen meegenomen naar een veldje door bossen omringd, een half uur rijden buiten de stad. Aangekomen werden ze de koets uitgeduwd en kregen ze een degen in de hand gedrukt. Ze keken zwijgend, de tot de tanden bewapende Avery en zijn maten aan. Moesten ze nu proberen aan te vallen?? Ze zouden geen schijn van kans hebben. Ze waren geen slechte vechters, maar onderbewapend met z'n tweeën tegen hen...??
Plotseling kwam er van uit de bosrand een tenger meisje, met lange wapperende blonde haren te voorschijn. Ook zij had een degen in de hand. Ze herkenden haar natuurlijk snel als het meisje dat ze eerder zo overheerlijk aan hun pik hadden geregen. Moesten ze met haar vechten?? In de kroeg, stomdronken, had ze hen snel weten te overmeesteren. Maar hier, in open veld, zonder alcohol in hun bloed... Ze wensten elkaar al heimelijk geluk. Leonora hield haar pas echter niet in en bij de eerste degenstoot doorboorde ze een schouder. De mannen beseften zich nu dat het menens was en verdedigden zich tegen de furie die zich op hen stortte. Watervlug, alsof ze op drie plaatsen tegelijk was, bestookte ze hen met degenstoten. Triomfantelijk juichte ze toen ze een dijbeen doorboorde. Beide mannen waren nu flink gewond. Steeds eenvoudiger vond Leonora's degen de lichamen van de mannen, maar aangezien ze enkel mikte op de armen en benen, was geen enkele stoot fataal. Zoals een klein meisje met haar poppen speelt, zo speelde Leonora met haar verkrachters. Gefascineerd en ontzet over de speelse bloeddorst van het meisje keken Avery en zijn mannen toe. Ze lachte bij iedere keer dat haar degen het vlees van haar belagers binnendrong. Beide mannen konden niet meer staan en zakten door hun knieën, wanhopig pogend de steken af te weren. Leonora's degen en de grond rond de mannen was doordrenkt met bloed en ook haar kostuum was rood gekleurd. De tegenstand van de mannen werd zwakker en zwakker en eindelijk zette de bloeddorstige furie grijnzend het koude staal op de keel van de stervende mannen om een einde te maken aan hun miserabele bestaan.
1688: St. Kitt's
Leonora stond samen met Henry op de brug. Er stond een flinke bries, waardoor het lange blonde haar van Leonora wapperde in de wind. Het was een merkwaardig plaatje. Haar kleine verschijning met haar onschuldige koppie naast de grote, taaie, Henry Avery. De bemanning keek meewarig naar hen op. Leonora had al bij hen respect afgedwongen, maar na de slachtpartij op haar verkrachters, bezagen ze haar ook met ontzag. Hierdoor kon ze zich volkomen veilig bewegen tussen de bemanning.
Leonora, die al kon navigeren als de beste, werd nu ook in het zeilen onderwezen en weer liet ze Avery's mond openvallen van verbazing. Met Leonora aan het roer vloog het schip werkelijk over de golven. Het leek alsof ze al jaren achter het roer stond in plaats van een kleine week. Henry vroeg zich serieus af of hij het schip sneller zou kunnen laten varen. Het schip danste over de oceaan, waarbij af en toe het spant vervaarlijk kraakte. Even kwam het schip met een harde klap door een grote golf op het water terecht. Enkele bemanningsleden verloren hun evenwicht en rolden over het dek. Avery verwachte dat Leonora zou zijn geschrokken, maar in plaats daarvan keek hij in haar verrukte gezichtje. Een juichkreet werd weggevoerd door de harde wind. Enkel Avery had deze gehoord en bijna vaderlijk keek hij haar aan. “Het is laat” zei hij. “je moet gaan slapen”.
BOM!!! Leonora stootte hard haar hoofd. Even keek ze verdwaasd in het halfduister. Plotseling rolde ze van het bed en onzacht viel ze op de houten vloer. Het schip helde gevaarlijk over en ineens was ze volledig bij kennis. Strompelend bereikte ze de deur van de kajuit. Toen ze deze wist open te duwen, stond ze in een vliegende storm waarvan ze het bestaan niet had kunnen vermoeden. Ze zag de angst in de ogen van de mannen en ze besefte zich dat het schip zich in groot gevaar bevond.
Henry poogde uit alle macht om het schip te redden. Maar met een steeds zwaarder wordend hart zag hij de golven aan, die hoger en hoger leken te worden. Alle zeilen waren gereefd, maar toch vloog het schip nog steeds met grote snelheid over de woeste oceaan. Plotseling slaakte hij een schorre kreet en viel bewusteloos neer.
Een katrol was losgeraakt en deze had hem hard tegen zijn hoofd geslagen. Bijna gelijktijdig hoorde men iemand in doodsangst gillen: “Rotsen!!!! Rotsen!!!! Recht vooruit!!!”. De bemanning vloog naar de boeg, alsof ze het onheil konden afwenden door het aan te zien. Leonora was de enige uitzondering. Doelgericht rende ze naar het roer en wendde hard naar stuurboord. De hele bemanning rolde nu over het dek en er werden een fiks aantal builen opgelopen, maar hier schonken deze geharde, taaie kerels geen aandacht aan. Vastberaden stond de jonge furie achter het roer. Acrobatisch wist ze telkens weer de woest slingerende slingerende katrol te ontwijken, totdat deze eindelijk los schoot en in de kolkende zee verdween. Op een verbijsterend vaardige manier, wist hier een jong meisje een piratenschip vol taaie kerels door een vliegende storm te loodsen. En deze taaie kerels, die stuk voor stuk meerdere mannen hadden vermoord en meerdere vrouwen hadden verkracht, legden nu hun leven in handen van de kleine, jonge Leonora.
Ondertussen was Avery door de mannen het ruim in gebracht en door de de chirurgijn behandeld. Langzaam kwam hij weer een beetje bij kennis. “Wwat is er gebeurd” sprak hij zwak. “Je bent door een katrol bewusteloos geslagen”. Was het eenvoudige antwoord. “En wie staat nu aan het roer?” Klonk het nu met wat meer kracht. “Leonora. Ze heeft het schip van de rotsen weggestuurd. Het is een wonder dat het haar gelukt is!” Avery antwoordde: “Niks wonder, dat meisje is een betere stuurman, of uhhh, ik bedoel stuurvrouw, die ik ooit heb meegemaakt”. Het idee van een meisje dat een piratenschip bestuurd was voor beide mannen zo onwerkelijk, dat ze elkaar een korte tijd zwijgend aankeken.”.
Plotseling, als door een wesp gestoken, sprong Avery op. Ineens drong het tot hem door dat zijn kostbare Leonora haar leven aan het wagen was, om hem en zijn bemanning te redden. Ze mocht dan nog zo goed kunnen zeilen, een grote golf zou haar echter zó mee de zee zee in kunnen sleuren. Als een woesteling stoof hij het ruim uit naar Leonora. Deze was aan het einde van haar krachten gekomen. Volkomen uitgeput probeerde ze het roer te houden, maar ze wist dat ze het niet lang meer zou kunnen volhouden. De storm was weliswaar wat afgezwakt, maar zonder kundige stuurman zou de woeste zee ze het schip nog steeds in minder dan geen tijd verzwelgen. Tranen van verdriet en vermoeidheid stroomden uit haar mooie blauwe ogen. Moest ze, nu het grootste gevaar geweken was alsnog opgeven? En Henry, ze zou hem nooit meer zien...
Bewusteloos zakte ze ineen. Ze voelde niet eens hoe een paar sterke armen haar opvingen en haar liefdevol opvingen.
Na vele uren te hebben geslapen werd Leonora door Avery gewekt. Ze sloeg haar ogen open en keek in zijn doordringende bruine ogen. “Henry! Je leeft!” Riep ze extatisch uit en vloog hem om zijn nek, om dan in snikken uit te barsten. “Oh Henry! Hoe...”. Haar zin werd gesmoord door een gepassioneerde, maar tedere kus. Een paar minuten woelden hun tongen om elkaar in heen. Leonora's handen zochten verwoed zijn naakte vlees, maar Henry stopte haar en keek haar aan met een dodelijk serieuze blik in zijn ogen. “wat is er?” vroeg ze dadelijk verschrikt. “Henry hield haar ogen vast met de zijne en sprak: “over een half uur halen we de “Flower” in”. Direct werden haar ogen zo koud, dat Henry een koude rilling langs zijn rug voelde gaan.
De “Flower of the Sea” was het schip waarmee Leonora vanuit Londen was vertrokken. Vanaf dit schip was zij door Henry en zijn bemanning geschaakt en had zijn vader niets gedaan om haar te redden. “Als jullie het gaan enteren dan ga ik mee!” zei Leonora resoluut. Henry antwoordde met een starre, bijna spijtige glimlach, dat hij niets anders verwachtte en wilde opstaan. Leonora hield hem echter tegen. “Een half uur zei je toch? Ik dacht dat ik je nooit meer zou hebben dus ik wil je! Nu!” Henry was snel om en kleedde haar en zichzelf in een mum van tijd uit. Eindelijk was ze weer bij hem zoals ze het liefst wilde zijn. Volkomen naakt. “Henry? Vroeg Leonora met een trillend stemmetje. Wil je me alsjeblieft in mijn kontje neuken? Oh, en zeg niet dat je vies vindt. Die schooiers hebben mij daar genomen en nu wil ik dat je hun viezigheid uit me spoelt”. Henry wist niet wat hij hoorde. Zelfs de meest ervaren hoer wilde zich niet in haar kontje laten neuken. Allemaal begonnen ze te janken over dat ze dan naar de hel zouden gaan. Maar hier bood het mooiste jonge meisje dat hij ooit had gezien, gewillig haar strakste gaatje aan.
Maar Leonora was in alles haar tijd ver vooruit. Ze kon beredeneren dat ze er niets aan kon doen dat ze in haar kontje was geneukt en daardoor maakte het nu ook niet meer uit als Henry het zou doen. Als er al een God was, dan had hij eerder wat goed te maken met haar! “Doe het! Steek je pik in mijn kontje!” smeekte ze. Henry zette zijn kloppende eikel tegen haar aarsje en drong voorzichtig bij haar binnen. Toen die schooiers haar verkrachtten had het vreselijk geschuurd en voelde het aan alsof haar kontje in brand stond. Henry's pik was echter ingesmeerd met een soort olie en gleed soepel in haar. “Ohhhhhhhh, Henry!!!!!!!! Het is nog lekkerder dan in mijn kutje. Neuk me hard in mijn reetje!! Nu!!!”. Henry liet zich dit geen twee keer zeggen. Hij zou het hete ding geven wat ze wilde. Geknield achter haar, bewoog hij genietend zijn dikke pik in haar kontje op en neer. Steeds harder stootte hij in haar en Leonora kermde het uit van genot én van het gevoel heerlijk te worden overheerst. Haar knietjes werden week en ze viel met haar buik op bed. Henry lag nu bovenop haar en neukte gestaag in haar kontje door. Genotsgolven leken zich als een hoge zee in zijn eikel te concentreren. Voorvocht druppelde in haar kontje en zijn bewegingen werden ongecontroleerd. Met een paar harde stoten liet hij zijn eikel exploderen en haar darmpjes vulden zich met heet sperma. Ondertussen kronkelde Leonora met haar onderlichaam op het bed. “Ohhhh Henry! Vul me!! Spoel me schoon met dat heerlijke sperma! Jaaaaaaa!! Neuk me voor altijd in mijn kontje!!!!”. Altijd wist Avery een forse hoeveelheid zaad te produceren voor zijn heerlijke spermasponsje, maar nu in haar kontje, leek er geen einde te komen aan zijn orgasme. Grommend stootte hij nog een laatste keer in haar en liet zijn half stijve pik uit haar kontje glippen.
Na nog even genietend in elkaars armen te hebben gelegen, drong de waarheid van het moment tot hen door. Ieder moment konden ze nu dicht genoeg de “Flower” genaderd zijn om de aanval in te zetten. En inderdaad. Juist waren beiden weer aangekleed, toen er op de deur werd gebonsd. “We zijn zover!!” klonk een harde schreeuw. Henry en Leonora kwamen naar buiten en zagen dat het schip nog geen vijftig meter bij hen vandaan was. Henry nam uiteraard direct de leiding en de orders volgden zich snel en juist op. In minder dan geen tijd stond de bemanning klaar om het schip te enteren. Met een woeste blik stonden de piraten op de reling. Als de buit deze keer net zo rijk was als de vorige keer, dan stond hen een mooie plundering te wachten. Wat in ieder geval al wel snel bleek was dat het schip zich deze keer niet zo makkelijk zou overgeven. Meerdere soldaten verschenen op het dek en ook de bemanning was flink bewapend. Ze zouden deze keer voor de buit moeten vechten en hard ook!
Leonora stond vooraan en moedigde als een geharde aanvoerder de mannen aan. “Wees scherp en geen genade!! ENTEREN!!!”. Als een woeste golf overstroomden de piraten het dek. De bemanning en de soldaten van de “Flower” verdedigden zich dapper genoeg, maar tegen de piraten, onder leiding van de bloeddorstige furie in de voorhoede, hadden ze geen schijn van kans. Leonora doorboorde met bezielende haat ieder lichaam dat haar voor de voeten kwam. Een officier viel haar aan en twijfelde een fractie van een seconde toe hij haar verbaasd aanzag. Deze fractie van een seconde werd hem fataal. Met één stoot doorboorde ze zijn halsslagader. Het bloed spoot in haar gezicht. Zoals ze op een hete dag zweet van haar voorhoofd veegde met haar mouw, zo deed ze dit nu met het bloed dat van haar gezichtje droop, om meteen een ander lichaam, zieltogend achter te laten. Het gevecht was even hevig als kort, maar ondanks dat de bemanning van de “Flower” luidkeels om genade smeekte, bleef Leonora tekeer gaan. Henry had moeite haar te kalmeren en hij gruwelde nu even van haar. Haar gezichtje had alle schoonheid verloren. Vegen bloed plakten aan haar gezichtje en haar bloeddorstige ogen stonden leeg. Dit duurde echter maar even.
Als overwinnaars liepen Henry en Leonora, zij aan zij, over het dek. Leonora sprak luid: “De mannen die zich bij ons aan willen sluiten zullen worden gespaard”. Slechts drie arrogante officieren spraken hautain: “We gaan nog liever dood, dan een smerige piraat te worden”. Leonora was woedend. Hier werd Henry door drie van die fatten beschimpt. Voordat iemand iets kon uitrichten, doodde ze één officier met haar pistool en de twee anderen met haar degen. Geen van de piraten veroordeelde haar om deze executie. Ook Avery niet. Hiervoor hadden ze de dood te vaak gezien.
“Leonora!” klonk de uitroep van Avery. “Weet je wat dit is?” De mannen waren het ruim aan het plunderen, maar Leonora en Avery doorzochten de kajuit van de kapitein. Leonora kreeg een stempel in haar handen gedrukt en ze keek hem vragend aan. “Dit is het grootzegel van de gouverner van St. Kitt's. “Je vader”, liet hij er overbodig op volgen. “Iedere transactie die de gouverneur doet, moet dit zegel dragen, ten teken van echtheid. Je wilde je vader ruïneren, wel nu, hier is je kans. Met dit zegel heb je toegang tot zijn gehele vermogen!” Nu begrijp ik ook waarom je vader soldaten had ingehuurd. Hij had er echter wat meer moeten nemen...”. “Ja, daar is ie dan toch te gierig voor, de hond” antwoorde Leonora. “Maar ik zal hem al zijn kostbare geld afnemen”.
Ze keken elkaar doordringend aan. Hun bloed kookte nog van het gevecht. “Snel!” hijgde ze “Doe de deur op slot”. Henry draaide het slot om en vol passie vlogen ze elkaar in de armen. Leonora ging gebukt tegen de tafel staan. “Trek mijn broek uit en neem me vlug! Spuit me vol. Ik wil volgespoten met je zaad tussen de mannen terug ons schip”. Henry deed wat hem gevraagd werd, maar voegde er aan toe: “Het wordt tijd dat je je eigen schip krijgt. De “Flower” is een erg goede schuit en zou je het niet geweldig vinden om met dit schip de haven van St. Kitt's binnen te varen?”. “Oh Henry, geef je mij dit schip?? Ik hou zou verschrikkelijk veel van je”. “Ik kan je niet geven wat al van jou is, mijn lieve schat”. En met die woorden boorde hij zich in haar kletsnatte kutje. Soppend stootte hij haar naar een hoogtepunt. Ze was nog nooit zo snel klaargekomen als nu. Door haar orgasme pulseerde het kutje om zijn pik en Henry wist werkelijk niet meer hoe hij het had. Huilend van genot ramde hij zich in haar kutje klaar. Het was alsof hij zich aftrok met haar lijfje.
Het was niet moeilijk geweest om de ultieme wraak te organiseren. Geld om handpalmen te smeren hadden ze immers voldoende en al snel ging er een officiële brief naar Londen, waarin stond dat het volledig ondergebrachte vermogen van de gouverneur moest worden vervoerd naar St. Kitt's.
Een week later voer de “Flower” de haven van St. Kitt's binnen. Leonora's vader stond op de kade handenwringend haar op te wachten. “Verdomme. Het schip had al twee weken geleden moeten binnenvaren”. Hij wist welke kostbare lading zijn schip deze keer vervoerde. Hoe had hij zo stom kunnen zijn, dat andere zegel in zee te laten vallen? Maar nu zou hij eindelijk weer zaken kunnen doen”. Hij was zo in gepeins verzonken, dat het jonge meisje aan het roer, met haar wapperende haren, hem niet eens opviel. Pas toen Leonora, die als eerste afmonsterde, de brug afliep, zag haar vader haar. Zijn ogen werden groot als schoteltjes en hij wankelde achteruit, om te struikelen over een bos touw. Leonora liep vastberaden op haar vader toe en boog zich over hem heen.
“Dag lieve papa... Je kleine meisje is weer thuis... Ben je verbaasd mij te zien?” vroeg ze met kinderlijk maar ijskoud stemmetje. “Huh??? wat???”. Leonora's vader kon geen woord uitbrengen. Leonora ging door: “En lieve papa, kent u mijn verloofde nog?”. Avery, die met zijn rug naar het tafereel stond, draaide zich nu om en keek strak in de ogen van de gouverneur. “Jij... je bent...verloofd met die... smerige piraat...?” Stamelde Leonora's vader. “Die smerige piraat piraat, zoals jij hem noemt, heeft mij anders wel beschermd. Als het aan jou had gelegen dan was ik nu een hoer of dood geweest!” antwoordde Leonora, nu met een harde stem.
De gouverneur ondernam een zwakke poging om zijn vaderlijk gezag te laten gelden “Sla jij even niet zo'n toon aan tegen je vader, jonge dame! Als ik je had kunnen redden dan had ik dat wel gedaan. Ik... ”. Avery onderbrak hem. Ondanks dat hij moeite deed zijn woede tegenover deze kronkelende hypocriet te verbergen, bulderde zijn stem: “Daarom jankte je ook alleen maar om je kostbaarheden. Ik heb je zelfs niet één keer genade voor je dochter horen vragen! Maar vandaag krijgt ze vergelding! Dat beloof ik je! En nu opstaan, hond!”.
Avery's vader snapte nog steeds niet wat er gebeurde. Peinzend liep hij zwijgend voor zijn dochter en Avery uit, naar zijn luxueuze huis, een paar kilometer landinwaarts. Het onderbezette garnizoen, bevond zich voor het grootste deel in de kazerne. Ze kwamen twee officieren tegen die haar beiden kende en verbaast vroegen wat er met haar was gebeurd. Henry en Leonora wisten hen echter af te wimpelen en niet veel later bevonden ze zich met z'n drieën in de rijke bibliotheek van het huis.
“Zo, eindelijk weer thuis!” Sprak Leonora schamper. “Papaatje, ik moet je wat vertellen. Ga maar even lekker zitten, papaatje van me. Zo zit je? Nou, daar gaan we dan. Ik ben tegenwoordig kapitein van een piratenschip. Sinds je mij als buit heb laten wegvoeren, heb ik heel wat avonturen beleefd, maar gelukkig was Henry er om mij te beschermen en leren zeilen en vechten”. Avery onderbrak haar en streek haar over haar lange blonde haren “Je hebt mij anders vaker gered, dan ik jou, mijn liefste”. Leonora's vader keek het tafereel met walging aan. Zijn adelijke afschuw voor die schooier was groter dan hemzelf en hij vergat de positie waar hij zich in bevond “Blijf met je vingers van haar af! Jij smerige piratenhond!”. Als in een flits trok Leonora haar degen en zette de scherpe punt op de keel van haar vader. Bevend keek hij over het koude staal naar zijn dochter. Ze vervolgde: “Ieder ogenblik zul je schoten horen. Deze zijn van mijn bemanning én die van Henry. Ze zullen je garnizoen onder handen nemen, maar ik denk niet dat het gevecht erg lang zal duren. Ze zijn namelijk nogal goed”. “Wat willen jullie??????” Leonora's vader was ten einde raad.
“Kijk” zei Leonora “Het is heel simpel. Sinds ik ben ontvoerd heb ik gezworen wraak op je te nemen en die tijd is nu gekomen. Je mooie dochtertje is niet meer dezelfde als toen je mij voor de laatste keer zag”. Ze vervolgde. “Op dit moment bevindt zich aan boord van de “King Edward” een brief met jouw zegel erop. Deze brief zal over een paar weken aankomen. In deze brief staat dat je volledige vermogen moet worden overgebracht naar hier om te kunnen investeren in zout. Hier heb je toch zoveel vertrouwen in? Je bankier zal het misschien vreemd vinden, maar ook hij vind je een grote gluiperd, dus veel problemen zal het niet opleveren. Als het dan eenmaal hier is, pikken wij het in en breng jij de rest van je leven door op de plantages van de Hollanders op Sint Maarten.” Leonora bracht het alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Bij haar vader sloeg het echter in als een bom en hij beefde over zijn complete lichaam. Maar voor hij iets kon zeggen werden ze opgeschrikt door pistoolvuur in de verte. Het klonk alsof het er warm aan toeging, maar al snel werd de intensiteit van het lawaai minder. Leonora had gelijk gehad. Het garnizoen had geen schijn van kans gehad tegen de, tot de tanden toe bewapende, piraten.
Die avond was de grote feestzaal gevuld met gevaarlijk uitziende piraten die goed hun best deden om de rijk gevulde provisiekamer, in één avond leeg te maken. Leonora's vader zat, met een grijze kleur op zijn gelaat, onderuit gehangen op zijn stoel aan het hoofd van de tafel. De wijn vloeide overvloedig en al snel was er niemand meer te vinden die nuchter was. Hierdoor verdwenen de eventuele remmingen bij de mannen als sneeuw voor de zon en enkele dienstmeisjes hadden dat inmiddels mogen ondervinden. Zowel buiten als binnen klonken kreten om hulp. Leonora hoorde deze en... trok haar schouders op. Ze kon haar mannen moeilijk verbieden iets te doen, wat voor hen een volkomen vanzelfsprekendheid was en je ging er per slot van rekening niet dood aan. De gedachte aan die gaatjes die daar door grote pikken werden gevuld maakten haar in haar dronken roes, verschrikkelijk geil. Plotseling bedacht ze een manier waarop ze haar vader nog een keer zou kunnen raken. Sensueel boog ze zich naar Henry toe en streelde over zijn kruis “Neem me” fluisterde ze. “Neem me hier, in het bijzijn van mijn vader. Jij en je bemanning! Ik wil dat mijn vader liters piratensperma uit z'n dochtertje d'r kutje ziet lopen en daarna sluit je hem hem op tussen de varkens”.
Een tiental mannen mocht blijven van Henry en de rest werd weggestuurd. Voldaan als ze waren hadden ze hier geen enkel probleem mee. Ze zouden eens even zien of ze ook een lekker vrouwenlijfje konden scoren. Er zouden er vast wel een paar te vinden zijn op het eiland.
Leonora kneep obsceen in Henry's kruis en Henry kneedde openlijk haar borsten en ontblootte deze. Leonora's vader wilde opstuiven, maar Leonora siste met dubbele tong: “Houd hem tegen!”. Twee paar sterke handen pakten hem bij zijn schouders en drukten hem weer in zijn stoel. “Ja papaatje lief, je dochter is een piratenslet!” zei ze tartend. Tergend langzaam haalde ze Henry's stijve lul te voorschijn en in het bijzijn van haar vader begon ze deze lustig te pijpen. Tot aan de wortel verdween zijn pik in haar keeltje. Enkele ogenblikken ging ze verwoed op zijn pik tekeer om dan, met dikke slierten speeksel die van haar kinnetje dropen, haar vader met een geile blik, triomfantelijk aan te kijken. “Wat kan je dochtertje dat goed hé? Maar je dochtertje kan nog veel meer kunstjes hoor!” en ze schudde uitnodigend met haar onderlijfje. De mannen keken Avery vragend aan. Al lang wilden ze niets liever dan hun pik in dit mooie lijfje stoppen, maar de angst voor haarzelf en Henry hadden hen altijd weerhouden. Henry, die zelf ook flink in de lorum was, keek echter met een wazige blik in zijn ogen voor zich uit.
Het duurde niet lang voordat Leonora helemaal naakt was tussen deze piraten. Terwijl ze de pik van Avery met haar mond verwende, ging een andere pik in haar kletsnatte kutje. Ze had geen idee van wie deze pik was en het interesseerde haar ook niet. Haar kutje schonk haar het meeste genot als er een pik in zat en dat was precies wat ze deze nacht wilde. Ze wilde de hele nacht gevuld zijn met heerlijke spermastangen! Mannen zijn echter ongeduldig en al vlug lag ze tussen twee mannen in. Verrukt keek ze weer haar vader aan. “Knappe kunstjes kan ik hé?” hijgde ze. Kijk maar goed hoe je dochtertje zich in haar twee gaatjes laten nemen! Ben je nu ook trots op me? Ohhhhhh jaaaaaaaaaaaaa!!! neuk me heerlijke dekhengsten van me!! Neuk me, neuk me, neuk me!!!!!!”.
Leonora's vader zat verbijsterd en sprakeloos toe te kijken hoe zijn dochter genietend lag te kronkelen, ingeklemd tussen twee hijgende volwassen mannen, die heerlijk hun vleesstaven in haar gaatjes lieten bewegen. Hij had nooit kunnen denken dat hij ooit een dergelijk tafereel voor zijn ogen zou zien afspelen. Het kon niet anders. Of hij sliep en had een nachtmerrie, of hij was dood en bevond zich in de hel.
Maar hij sliep niet en hij was ook niet dood. Hij zat, in zijn eigen huis, te kijken naar zijn dochter die zich gewillig liet nemen door tien piraten. De orgie was nu een half uur aan de gang en haar gaatjes stroomden over van sperma. De één na de andere man maakte gebruik van haar. Henry was inmiddels in haar mondje klaargekomen en stomdronken buiten westen geraakt. Zijn pik was echter vervangen door vele andere, waardoor ook haar mooie gezichtje overstroomde van het zaad. Ze was geheel buiten zinnen en greep in het wilde weg naar de harde piratenpikken. Het enige dat ze wilde was zoveel mogelijk mannen laten klaarkomen. Als een moderne pornoster wist ze met haar drie gaatjes en twee slanke handen vijf pikken tegelijk te bevredigen. Nog uren lang liet ze zich nemen, om uiteindelijk tussen twee mannen ingeklemd, in slaap te vallen. Ook de mannen waren uitgeput en al snel was de kamer gevuld met 10 stoere, gespierde slapende kerels en één jong, van sperma druipend, slapend meisje.
Epiloog
Het had twee dagen geduurd voordat Leonora's spierpijn een beetje begon weg te trekken. De orgie was haar lichamelijk niet in haar koude kleren gaan zitten. Ze was vooral doodsbang geweest dat Henry haar na het gebeuren niet meer wilde hebben. Gelukkig was de echter even ruimdenkend als zijzelf.
Twee maanden later liepen beide, hand in hand, op het strand door de branding. De zon ging al onder en bijna weemoedig keek Leonora naar de horizon. De zee, waar zij zoveel heerlijke én verschrikkelijke avonturen op had beleefd, lag er vreedzaam bij. Ze dacht terug aan het moment dat ze de “King Edward” had zien aankomen en hoe vanaf dat moment Henry en zij rijke mensen waren geworden. Hetzelfde schip had haar vader meegenomen en inmiddels afgeleverd op de plantages. Ze had teveel meegemaakt om medelijden te kunnen voelen voor de man die meer om zijn geld dan om haar had gegeven. Henry voelde haar weemoed aan en kneep even in haar hand. Leonora bleef staan en keek verlangend in zijn ogen. Een verlangen dat meteen werd bevredigd door een hete kus en een wilde vrijpartij in de branding.
Einde
|
|
De sex verhalen op deze site zijn van erotische aard en kunnen schokkend of kwetsend overkomen.
De sex verhalen zijn geschreven door de bezoekers. sex-verhalen.net is hier niet aansprakelijk voor.
Wanneer een verhaal te kwetsend of te schokkend is kunt u dit via email aan ons melden en zullen wij dit verhaal verwijderen.
Klik hier als je een kwetsend verhaal wilt laten verwijderen (vermeld de titel en schrijver van het verhaal).
|
Laatste zoektermen:
Sitemap Sex-verhalen.net sitemap xml
|
|
Score van dit verhaal :
